Δημήτρης Στεργίου "Μπέμπης" «Κορυφαίος μπουζουκίστας / κιθαρίστας»

BEBI STERGIOU

Συγκαταλέγεται στους κορυφαίους του μπουζουκιού εξαιτίας του ηχοχρώματος αλλά και της ασύλληπτης δεξιοτεχνίας του, στρογγυλάδα και φαντασία!!. Ο ρεμπέτης "Μπέμπης", ένας από τους σπουδαιότερους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού, από τα μισά της δεκαετίας του '40 ως και την δεκαετία του '60. Φοβερός παίχτης στο τρίχορδο και στην κιθάρα!. Αναγνωρίζεται έως και σήμερα, σαν ένας από τους καλύτερους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού όλων των εποχών. Κάποιοι μάλιστα απ’ αυτούς θεωρούν ότι είναι ο κορυφαίος!. 

Ανήκει στην τελευταία «φουρνιά» των μεγάλων δεξιοτεχνών του νεώτερου ρεμπέτικου (1945 - 1965).
Γεννήθηκε στον Πειραιά, στον Άγιο Βασίλειο στις 16 Απριλίου 1927. Από ευκατάστατη οικογένεια. Ο πατέρας του Σπύρος Στεργίου ήταν διευθυντής της εταιρείας «Γκιόλμαν» και είχε γνώσεις κλασικής και βυζαντινής μουσικής, ενώ έπαιζε βιολί, κιθάρα και μαντολίνο. Ήταν μουσικός στην ορχήστρα του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά. Από πολύ νωρίς μύησε τον γιό του στην μουσική. Ο "Μπέμπης" διδάχτηκε μαντολίνο από τον Νίκο Μανιατάκη στο Ωδείο Πειραιά. Ήταν από τους λίγους μπουζουκτσήδες που είχε κλασική παιδεία στη μουσική. Πήγε στο Εμπορικό Γυμνάσιο με στόχο το νομικό κλάδο, αλλά η αγάπη του για τη μουσική τον οδήγησε στο μπουζούκι !!!

Ο "Μπέμπης" 13 χρονών με μαντολίνο. (βέλος)

Ο "μέγας Μπέμπης" γεννημένος στον Πειραιά από μικρός ασχολήθηκε με τα έγχορδα όργανα και μπόρεσε να μετατρέψει κατάρτιση σε δεξιοτεχνική απόλυτη ταχύτητα, είναι ο μόνος που μπορεί να συγκριθεί (στο παίξιμο) με το βαρόνο του μπουζουκιού Μανώλη Χιώτη!.
Υπερεπιδέξιος σολίστας με τεράστια γκάμα, άφθαστος με επιθετικότητα, πάθος, ευρηματικότητα, ύφος. Τύπος υπερήφανος με αρρενωπή εμφάνιση, συνάμα και αυτοκαταστροφικός έμεινε έξω από την δισκογραφία της εποχής του, σπαταλώντας τα νιάτα του στα φημισμένα αμερικάνικα κέντρα της Αμερικής..

Να πούμε ότι στο βιβλίο «Οκτώ λαϊκά πορτρέτα», του σολίστα του μπουζουκιού και ερευνητή Γιώργου Αλτή, γίνεται εκτενή αναφορά στη ζωή του "Μπέμπη", μέσα από αφηγήσεις συγγενών και φίλων του!.

Το 1940 στη γιορτή των Φώτων πηγαίνοντας για ψάρεμα ο πατέρας του πνίγεται. Ο Δημήτρης γλιτώνει από θαύμα αφού τελευταία στιγμή δεν πηγαίνει μαζί του. Η ζωή του μετά τον θάνατο του πατέρα του αλλάζει δραματικά.. Μέσα στην κατοχή αναγκάζεται να εργαστεί με την αδερφή του Μαρινα που έπαιζε κιθάρα, σε ταβερνάκια της εποχής «Άμπρι». αυτός μαντολίνο και η αδερφή του κιθάρα. Το 1944 ασχολείται επαγγελματικά με το μπουζούκι. Μετά την απελευθέρωση από την Γερμανική κατοχή εμφανίζεται στον «Διάβολο» ένα μαγαζάκι στη Σολωμού 44, αρχικά με την αδερφή του Μαρίνα και μετά μαζί με τους Γιάννη Τατασόπουλο "Ντίλιγκερ", Σταύρο Τζουανάκο κ.α. Το 1947 έπαιζε με τον Πολυκανδριώτη στου Βραχάτη στην Πειραϊκή. Μετά το Βραχάτη εργάστηκε αρχικά στο «Πιγκάλς» μαζί με τον Χιώτη, τον Τάκη Μπίνη κ.α! (1950 ως το 1951;) με ηλεκτρικά μπουζούκια!

Διαφημιστικό 1950. Κέντρο «Πίγκαλς» με Χιώτη, Μπέμπη, Μπίνη, Γοζαδινο, Χρυσούλης, Μπογδάνος κ.α!

1950 Κέντρο «Πίγκαλς»

Χιωτης, Μπινης και "Μπεμπης". Στο "Πιγκαλς" 1950-'51

Ο φίλος του Χρήστος Λεβέντης αναφέρει στον Αλτή δυο χαρακτηριστικα στιγμιότυπα (από τα πολλά) ανάμεσα στον Μπέμπη και τον Χιώτη: «Στο ζαχαροπλαστείο «Ολύμπια» στην Ομόνοια, κάθονταν ο Μπέμπης με φίλους και μπαίνει ξαφνικά ο Χιώτης. Κάποια στιγμή ο Χιώτης παίρνει ένα κουταλάκι και χτυπώντας ένα ποτήρι ρωτά τον Μπέμπη «μπορείς να μου πεις ποια είναι η νότα;». Ο Μπέμπης του απαντά «Λα «και λέει στο Ν φίλο του «κοίτα τι θα του κάνω τώρα...». Πιάνει λοιπόν ο Μπέμπης τρία ποτήρια, τα γεμίζει νερό σε διαφορετικές στάθμες και τα χτυπά ένα-ένα. Ρωτά αυτός τώρα τον Χιώτη «Mανώλη ποιές είναι οι νότες;». «Πες μας εσύ..» απαντά ο Χιώτης. Τα χτυπά τότε ο Μπέμπης όλα μαζί και του λέει «Λα μινόρε..». Πιάνει ο Χιώτης το όργανο και παθαίνει την πλάκα του ήταν πράγματι λα μινόρε!. 

«Θυμάμαι μια φορά καθόμασταν μαζί με τον Μπέμπη στου Μάριου, στην Ίωνος, πίναμε καφέ και μπαίνει μέσα ο Χιώτης. Παίρνει και αυτός ένα καφέ και κάθεται μαζί μας. Εγώ κατάλαβα ότι ο Μπέμπης είχε ένα εκνευρισμό. Μέσα στο καφενείο ήταν ο Τσιτσάνης, ο Χρήστος ο αδερφός του, ο Μπάτης, ο Κερομύτης, ο Ζαμπέτας, ο Λαύκας, ο Μητσάκης, ο Λουκάς Νταράλας, όλοι οι μπουζουξήδες. Του λέει ο Μπέμπης του Χιώτη σε μια στιγμή: “Δεν παίρνεις την κιθάρα να με κομπανιάρεις;” “Γιατί” του λέει ο Χιώτης ειρωνικά, “δεν κομπανιάρεις εσύ να παίξω εγώ;”. “Εντάξει” λέει ο Μπέμπης. Παίρνει την κιθάρα και αρχίζουνε. Παίζει, παίζει ο Χιώτης, από πίσω ακολουθεί ο Μπέμπης. Αφού έπαιξε αρκετή ώρα, κάποια στιγμή τελειώνει. “Τώρα”, του λέει ο Μπέμπης, “πάρε εσύ την κιθάρα να παίξω εγώ μπουζούκι”. Και πλακώνεται, τον είχε πιάσει τρέλα, έπαιξε μανιασμένα. Όλο το καφενείο είχε ξεραθεί, δεν μίλαγε κανένας. Μόνο το μπουζούκι ακουγότανε και μια κιθάρα που προσπαθούσε να το ακολουθήσει. Άλλαζε συνέχεια δρόμους και ακόρντα. Σε μια στιγμή σταματάει ο Χιώτης σηκώνεται όρθιος, του δίνει το χέρι και του λέει: “Μπράβο ρε Δημήτρη”. Όλοι είχανε παγώσει. Ο Χρήστος ο Τσιτσάνης φόρεσε την τραγιάσκα του και βγήκε έξω από το μαγαζί αμίλητος, σαν να μην ήθελε τη ζωή του μετά από αυτά που άκουσε. Οι Τσιτσάνηδες τότε ήταν μεγάλα ονόματα».

 Αυτές ήταν οι πλάκες που έκαναν μεταξύ τους. Υπήρχε και από τους δύο αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμός, παρά τις κόντρες τους πάνω στο πάλκο. Ο Χιώτης δήλωσε κάποτε στη Θεσσαλονίκη «Τα δάκτυλα τα δικά μας τρέχουνε όσο μπορούνε, του Μπέμπη όμως όσο ήθελε εκείνος...». Τσακώθηκαν μόνο μια φορά για την τραγουδίστρια την Μπέμπα Μπλανς. Ήτανε ο μεγάλος έρωτας και ο Μπέμπης δεν ήθελε να ακούει το παραμικρό για εκείνη.
Λέγετε ότι ο τεράστιος Μανώλης Χιώτης "επηρεάστηκε" από τον "Μπέμπη", από την ασυνήθιστη επιδεξιότητα και την ταχύτητα του με το όργανο (μπουζούκι και κιθάρα).

Σπάνια φωτογραφία με τον "Μπεμπη" Στεργιου να παίζει μπαγλαμά! Διπλά του ο κολλητός του Φωτης Μιχαλοπουλος (αδερφός του Πάνου!).
*Φώτης Μιχαλόπουλος: Ένας αφανής εργατης τις τέχνης Φώτης Μιχαλόπουλος, καλός κιθαρίστας και τραγουδιστής! Ήταν μεγαλύτερος αδελφός του Παναγιώτη!. Μεσσήνιος στη καταγωγή είχε εγκατασταθεί από μικρός στον Πειραιά. Δούλεψε σε όλα τα μαγαζιά του Πειραιά της Κοκκινιάς και των περιχώρων, ενώ στην Αθήνα (που ποτέ δεν του άρεσε) δούλεψε μόνο στο ΠΙΓΚΑΛΣ για μια σαιζόν, με τον Μπέμπη και τον Μπίνη. Υπήρξε όμορφος άνδρας αλλά το ''αγαπητιλίκη'' με τις γυναίκες της Τρούμπας, το πιοτό και τα λοιπά! τον έστειλαν γρήγορα στον τάφο.. Αν και μεγαλύτερος στα χρόνια, ήταν κολλητός με τον Μπέμπη σε όλες της ασωτίες. Εμείς θα τον θυμόμαστε σαν έναν καλό μουσικό και τραγουδιστή! Κρίμα που δεν υπάρχουν ντοκουμέντα με τη φωνή του!!! *κειμενο απο Κωστας Τσακατιρης.

Δούλεψε μετά το «Πιγκάλς» σε πολλά μαγαζιά. Στου Πανου Χριστοφιλιά στην Νίκαια με Γενιτσαρη κ.α, στο Φαληρικόν, στου Κεφάλα στην Κοκκινιά, στου Βλάχου, στην Πίνδο του Αλεξανδριανού, «Θείος» στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο Ταμπού, στην Κομπαρσίτα, στο «Σμαλτοδόνι» (υπόγειο) στο Πασαλιμάνι με Λευτερη Γουναρόπουλο, Αποστόλο Χατζηχρήστο, Μπιρ Αλλάχ, Φ. Μιχαλόπουλο, άλλα και άλλου, στην Θεσσαλονίκη, σε επαρχία, σε πανηγύρια, παντού!, με όλους τους μεγάλους της εποχής! ΄Ηταν κλειστός χαρακτήρας και δεν του άρεσε να μιλά πολύ. Είχε πολύ μεγάλα δάχτυλα και ο χειρισμός της πένας του ήταν λαουτιέρικος χτυπώντας τις χορδές λίγο λοξά. Όπως έπαιζε το μπουζούκι έτσι έπαιζε και την κιθάρα, με φοβερή ταχύτητα γεμάτος ενέργεια.

Αλλη μια ωραια και σπανια φωτογραφια!!! Στο κεντρο "Πινδος" γυρω στο 1948. Μπεμπης στην κιθαρα!, Γ. Τατασοπουλος στο μπουζουκι και διπλα ο Βαγιας βιολι - Πίσω Μιχαλης Ματθαιου και Βαγγελης Μαντρουλιας 'η Αλεξανδρινος! Σε αυτο το μαγαζί ο Τατασοπουλος παίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα.. Παρέα μαζί με τους Μπέμπη, Χιώτη, Λαύκα, Λεμονόπουλο, Σπορο, Τζουανάκο, Πετσά, Τσιμπίδη, Δασκαλάκη, Σπαγγαδώρο κ.α.
 *Ο Αλεξανδρινος ειχε βγαλει το "Παρατσουκλι" στον Τατασοπουλο .. "Ντιλιγκερ".
* Ο Μιχάλης Ματθαίου ήταν μέλος του '' Τρίο Μπελκάντο ''

Ένα ακόμη περιστατικό που αναφέρει ο φίλος του Χρήστος Λεβέντης στον Αλτή ήταν το εξής: To 1952 ήρθε στην Αθήνα για συναυλία ο Σεγκόβια στο θέατρο Ολύμπια. Ο Μπέμπης πήγε στη συναυλία και στο τέλος κατέβηκε στα καμαρίνια για να συγχαρεί τον Σεγκόβια. Περιμένοντας βλέπει την κιθάρα του Σεγκόβια και εντελώς αυθόρμητα αρχίζει να παίζει τα δικά του. Μόλις τον ακούει ο Σεγκόβια έμεινε με το στόμα ανοιχτό και ζήτησε από τον διερμηνέα του να γνωρίσει τον Στεργίου.

Η παρουσία του ρεμπέτη Μπέμπη στη δισκογραφία είναι ελάχιστη. Δεν γούσταρε να παίζει σε δίσκους!, (εταιρίες, ηχογραφήσεις, ώρες στο στούντιο κλπ). Συχνά έλεγε «Δεν θα με κάνετε εμένα γραμμόφωνο. Όσοι θέλουν να με ακούσουν να έρθουν το βράδυ στο μαγαζί...» (στο Πιγκάλ).

Το 1946 πήρε μέρος στην ηχογράφηση του τραγουδιού «Το βουνό με το βουνό», παίζοντας μαζί με τον Χιώτη με κιθάρες στο κομμάτι!. Το πρώτο του τραγούδι ως συνθέτης ήταν το 1947 το τραγούδι «Για να βρω κλεισμένες πόρτες» σε στίχους του Β. Ταμβάκη, με την Σούλα Πασαλάρη και Τατασόπουλο στο τραγούδι, που παίζει και μπουζούκι μαζί με τον Μπέμπη. Στα τραγούδια με τον Καζαντζίδη: "Ποιός μπορεί να με γλιτώσει" (Μπακάλη) και "Ελα μανούλα γρήγορα" (Δερβενιώτη) όπως και τα τραγούδια: "Καταραμένη χαραυγή", "Τύραννε, μαύρε τύραννε" και "Κλάψτε με φίλοι , κλάψτε με" με τους Γκρέυ, Λύδια και Β. Περπινιάδη (αντίστοιχα) (1956) "Στον απόκρημνο το βράχο" με Αντώνη Γιαννακουδάκη κ.α Σε ολά αυτά παιζει μπουζούκι!

Το Μάρτιο του 1956 στην Columbia, στο πιάνο το Γιάννης Ψωμιάδης, ηχογραφεί τις περίφημες «Πενιές Μπέμπη» (το λεγόμενο και Ευαγγέλιο των φθασμένων μπουζουξήδων!), με τις οποίες ο Πάνος Γεραμάνης ξεκινούσε την εκπομπή «Λαϊκοί βάρδοι» στο ραδιόφωνο. Μοναδικό είναι το παίξιμο του στο Τύραννε μαύρε τύραννε, Ποιος μπορεί να με γλυτώσει, Γεια σου Περαία Αθάνατε, Κάτω στο Πασαλιμάνι (Γυναικομάνι) κ.α

Παντρεύεται το 1954 την Ελένη Παπαδάτου την οποία γνώρισε το 1947 όταν έπαιζε με τον Πολυκανδριώτη στου Βραχάτη στην Πειραϊκή, με την οποία αποκτά δύο κόρες, την Πόπη και τη Σπυριδούλα (ζουν στην Αθηνα). Αγαπούσε πολύ την οικογένειά του και η κόρη του αναφέρει στον Γιώργο Αλτή. «Του άρεσε να του χτενίζουμε τα μαλλιά, ήταν κοκέτης, άλλαζε τρία πουκάμισα την ημέρα, ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος...».

Δημητρης Στεργιου "Μπεμπης" με την κόρη του, τον φίλο του Φωτη Μιχαλοπουλο στην κιθάρα και η Ευαγγελία Μαργαρώνη στο πιάνο!. γύρω στο '55 και μετα

Ο Δημητρης Στεργιου "Μπεμπης" με την κόρη του, τον φίλο του Φωτη Μιχαλοπουλο στην κιθάρα και άλλους, σε κάποιο πάλκο το 1955 - '56. (Προσωπικό Αρχείο Κώστα Χατζηδούλη) - απο Τάκη Μπίνη. [Βίος ρεμπέτικος-"μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ", Ιωάννας Κλειάσιου- εκδ. ντέφι 2004]

Ακολουθεί τον δρόμο της ξενιτειάς, όπως όλοι οι ρεμπέτες της εποχής.. στο Αμερικα..

Το 1959-1965 ταξίδευε συχνά στην Αμερική (4 φορές) όπου "δίδασκε" το σωστό μπουζούκι!. Πρωτοπηγε μαζί με την Μπέμπα Μπλανς (Αγγελική Μούτση) και τον καλό του φίλο, κιθαρίστα-τραγουδιστή Στελιο Σουγιουλτζη!. Πρωτοτραγουδά στο κέντρο «Κηφισιά» στην Νέα Υόρκη.
* Το 1960-'61 μπουκάρει στο στούντιο, στην Νέα Υόρκη και επιμελείται την μουσική δυο μεγάλων δίσκων (L .P. 12 ιντσών) με την ονομασία Greek town, Voloum I και II, στην ALECTOR Records. Ηχογραφεί τα γνωστά τραγούδια «Ο χάρος» και «Τα ζάρια» με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, αλλά και ορχηστρικά, το περίφημο Bebi’s Lament (το παράπονο του Μπέμπη), άλλα και τα Ποτέ την Κυριακή, The White Rose of Athens, Belly dancers delight και άλλα τραγούδια!. Μαζί με Τσομίδη, Τασο Σοφόπουλο, Παναγιωτη Σαρικα (μπουζούκια), Κλαρίνο Τάσος Χαλκιάς, Βιολί Στέλιος Λαζάρου, Κανινακι-Ούτι ο Εμιν Γκιουντούζ, τραγούδι Στελιος Σουγιουλτζής, Σεβάς Χανούμ, Αννα Χρυσαφη κ.α!.. (Δες κάτω play-list). Μοναδικό είναι και το παίξιμο του (μαζί με Τσομιδη), και τραγούδι (μαζί με τον Στελιο Σουγιουλτζή) στο Έλα κάνε μου παρέα, στην 2η εκτελέση του τραγουδιου (1η με Ζαγοραιο).

Ο Δ. Στεργιου "Μπεμπης" με τον φιλο του Στ. Σουγιουλτζη στην Αμερική 1960 - '61 με ίδιες κιθαρες! φωτο απο Τάκη Μπίνη. [Βίος ρεμπέτικος-"μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ", Ιωάννας Κλειάσιου- εκδ. ντέφι 2004]
*Ο Κιθαρίστας και τραγουδιστής Στέλιος Σουγιουλτζής γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και πέθανε το 1983 από καρδιακή προσβολή. Τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση το τραγούδι του Τσιτσάνη "Παμε για μπανιο" (2η φωνη Βουλα Γκικα) το 1955, άλλα και άλλων συνθετών.. Χρόνια στην Αμερική και αυτός..

Αμερικη. Ο Μπέμπης με Σεβάς Χανούμ, Χάιδω Τουρνά, Πέτρος Καλύβας (κλαρινο) στο "Grecian Pallas", Χριστούγεννα 1961.
- Πηγή: Ogdoo.gr - http://www.ogdoo.gr/erevna/oi-dikoi-mas-ksenoi/east-of-athens-ena-ellinoarmeniko-sygkro

Οι τελευταίες συμμετοχές του Μπέμπη σε ηχογραφήσεις έγιναν στην Αμερική γύρω το 1962 περίπου

Ο "Μπέμπης" συμμετείχε και σε ένα δίσκο του Κωστα Παπαδακη "Ναυτη" οπού παίζει δημοτικά και λαϊκά. άκου(♬) Ένας δίσκος κάπως προχειρογραμμενος γύρω στο 1962 στην Αμερική (τίτλος δίσκου: Frederika Sings), με την όμορφη (κρητικιά) Φρειδερίκη Μπικάκη στο τραγούδι,.. Αλλά και σε κάποιες ηχογραφήσεις (1960 περίπου) του Τζιμ Αποστόλου.(♬)άκου!.(♬)

Αμερική 1962. Από τον δίσκο Frederika Sings ( Record)

Επιστρέφει σε δέκα μήνες στην Ελλάδα, αλλά πολύ γρήγορα ξαναφεύγει για την Νέα Υόρκη. Στην Αμερική τον φωνάζανε "Παγκανίνι".. Εκεί όμως ξεκινά και η περιπέτεια με το αλκοόλ που τον οδήγησε τελικά στην καταστροφή... τα χρόνια της Αμερικής θα αποδειχθούν καταστροφικά για το μεγαλο Μπέμπη. Για αρκετά χρόνια πηγαινοερχόταν στην Αμερική. Την τελευταία φορά που πήγε οικογενειακώς, άρχισε να πίνει πάλι. Όταν έπρεπε να κλείσει δουλειά σε μαγαζιά που εργάζονταν με την Μπέμπα Μπλανς δεν άντεχε και τελικά δεν πήγαινε να παίξει...

Αμερική '60

 Ο Φώτης Πολυμέρης είχε κανονίσει να παίξει ο Μπέμπης ένα κιθαριστικό σόλο σε συναυλία του στο Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν. Εκείνη την ημέρα όμως ο Μπέμπης είχε πιεί πολύ και έπεσε να κοιμηθεί. Ο Πολυμέρης αναστατωμένος του τηλεφωνεί για να τον βρει και μετά από πολύ κόπο καταφέρνει να τον φέρει στην συναυλία όπου ο Μπέμπης έπαιξε καταπληκτικά! Έδωσε μεγάλα ρεσιτάλ με μπουζούκι και κιθάρα στην Αμερικη, όπως στο «Κάρνεγκι Χωλ» Carnegie Hall (αν και δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις, όπως στο ρεσιτάλ του Χάρη Λεμονόπουλου το '67 όπου υπάρχει το πρόγραμμα από την βραδιά εκείνη).
Ο κριτικός της εφημερίδας «Λος ’ντζελες Τάιμς», έγραψε για τον Μπέμπη ότι είναι ο Παγκανίνι του μπουζουκιού!.

Ρεσιτάλ μπουζουκιού (Αμερική 1962)

* Σύμφωνα με τα «ιατρικά ιστορικά» από το 1958 και μετά άρχισαν να γίνονται εμφανείς οι επιπτώσεις από την κατάχρηση του αλκοόλ, ενώ από το 1965 η κατάστασή του επιδεινώθηκε με αποτέλεσμα τους αλλεπάλληλους εγκλεισμούς του σε Κλινικές και Ψυχιατρικά Ιδρύματα για την αντιμετώπιση κρίσεων και της εξάρτησής του από το αλκοόλ. Το πάθος του αλκοόλ είχε υπερισχύσει του πάθους της μουσικής.
* Στον φάκελό ασθενούς του Δρομοκαΐτειου, τον Μάη του 1967 αναγράφεται:
«Αιτία εισόδου: Χρόνιος αλκοολισμός, τρομώδες παραλήρημα…
Παρούσα νόσος: Σχετίζεται άμεσα με υπερβολικήν κατανάλωσιν οινοπνευματωδών. Ο ασθενής έπινεν αρκετά συνεπεία της δουλειάς του από το έτος 1948. Τα πράγματα όμως χειροτέρεψαν πολύ από του 1958 και εντεύθεν ότε συνεπεία της καταχρήσεως αλκοόλ, άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα εις την επαγγελματικήν και οικογενειακήν ζωήν του ασθενούς. Η κατάστασις κατέστη δραματική κατά την τελευταίαν τριετίαν και συγκεκριμένα αφ’ ότου ούτος πήγε την τελευταίαν φοράν εις Αμερικήν συνοδευόμενος υπό της συζύγου του. Διεκόπη το συμβόλαιον του επειδή ήτο διαρκώς μεθυσμένος. Επέστρεψε στην Ελλάδα και έκτοτε ουδόλως ηργάσθει. Πίνει οτιδήποτε και σε μεγάλες ποσότητες (κονιάκ, ουίσκι, ούζο, κρασί) και βρίσκεται καθημερινώς μεθυσμένος. Σε μισή ώρα μπορούσε να καταναλώση 3 κιλά κρασί ή ένα μπουκάλι κονιάκ
Αλλού επίσης σημειώνεται:
«Ο άρρωστος έχει εισαχθεί 3 φορές προηγουμένως εις Νοσοκομεία και Κλινικάς (Καψάλειον, Μαρκομιχελάκειον, Αιγινήτειον) σε κατάστασιν τρομώδους παραληρήματος». πηγη <--

1966 - '67

1967 ...

Το 1965 γυρνά στην Ελλάδα μόνιμα. Το ποτό όμως είχε ήδη κλονίσει την υγεία του ανεπανόρθωτα. Δουλεύει κάποια βράδια στο κέντρο «Αριστοκράτισσα», αλλά δεν ήταν πια ο Μπέμπης που όλοι ήξεραν..
Το 1968 είχει πάει στην Λάρισα στο κέντρο «Αλκαζάρ». Τον παρουσίασε ο Μπάμπαρης σε ένα Αλκαζάρ γεμάτο κόσμο. Όταν ήρθε η ώρα να βγει στο πάλκο, λέει στον Μπάμπαρη «Δεν μπορώ να παίξω, θέλω να φύγω..». Τελικά μετά από την πίεση του κόσμου κατάφεραν να τον μεταπείσουν. Δυστυχώς περιστατικά σαν κι αυτό στιγμάτισαν τα τελευταία χρόνια την καριέρα του. Η ζωή του ένα δράμα. τον πήγαιναν, του κάνανε αποτοξίνωση, τελικά δε μπόρεσαν να τόνε φέρουνε πίσω.. Παραδομένος στο πιοτό, ευαίσθητος αλλά και περήφανος συγχρόνως, καταλήγει σε εγκλεισμό, μετά από πολλές περιπέτειες της υγείας του στο Κρατικό θεραπευτήριο, στο Δαφνί, όπου παρά τις προσπάθειες των γιατρών, φεύγει από τη ζωή παραμονή Χριστουγέννων του 1972, σε ηλικία μόλις 45 ετών καθώς η υγεία του είχε επιβαρυνθεί πάρα πολύ από την κατανάλωση αλκοόλ και τη χρήση ουσιών. 

Ένα άδοξο τέλος ενός τεράστιου σολίστα που άφησε το όνομα του γραμμένο με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία της μουσικής… Στις μέρες μας τραγούδια, άλλα και ντοκουμέντα από τη ζωή του Δημήτρη Στεργίου είναι περιορισμένα. Στο λαϊκό τραγούδι όμως, θα υπάρχει πάντα ο μύθος του "Μπέμπη"!!!. (μέρος άρθρου από Νίκος Οικονομίδης Πηγή)

Ο «Μπέμπης» δίνει ρεσιτάλ. Αμερική 1962.

Απεκαλείτο «θεός» του μπουζουκιού από τους συναδέλφους του!

«Επιανε ο Χιώτης μπουζούκι; Επιανε και ο Μπέμπης μπουζούκι και του κόλλαγε!.. Αφηνε το μπουζούκι ο Χιώτης κι έπιανε κιθάρα. Επιανε και ο Μπέμπης κιθάρα και: να 'χεις αυτιά ν' ακούς!..» σημείωνε το 1982 στο «Ντέφι» ο μεγάλος Ακη Πάνου!

Την περίοδο μετά το '46 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '50, στην μουσική πιάτσα αναπτύσσεται κουβεντολόι, που αφορά στις μουσικές, δεξιοτεχνικές κόντρες του Χιώτη με τον Δημήτρη Στεργίου ή Μπέμπη.. Συχνάζανε στου Μάριου! στην οδό Ίωνος (στην Ομόνοια) ιστορικές κόντρες και εκεί μέσα!. Να πούμε ότι το 1958 ο μέγας Χιώτης είχε ηχογραφήσει την Ρούμπα, "Φλόγα" (Σβήσε τη φλόγα).. εκεί να δεις "κόλλημα" στον Μπέμπη.. Αν μπορεί να την παίξει και τέτοια.. Φυσικά ο μέγας Μπέμπης.. μια που του εβαλαν στο τζουκ μποξ το δισκάκι να την ακουσει.. και μια που ο Μπεμπης παιρνει το μπουζουκι και την έπαιξε με την μια!!. Ο Παπαϊωάννου, ο Μαρκος, ο Στρατος, ο Μπάτης, ο Κερομιτης, ο Γενιτσαρης, οι Τσιτσάνιδες (Χρήστος και Βασίλης), ο Λαυκας, ο Τατασοπουλος, ο Τζουανακος, ο Αθανασιου, ο Λεμονοπουλος, ο Ζαμπετας, ο Μητσακης, ο Τσιμπιδης, ο Μακριδακης, ο Σπόρος, ο Τσομιδης κ.α.. όλοι θαύμαζαν τη δεξιοτεχνεία του! και απολάμβαναν να τον ακούν να παίζει με τον τεράστιο Χιωτη!.

Χιώτης και Μπέμπης: Δεξιοτεχνική Απόλυτη Ταχύτητα

«Σαν παίχτης ήταν θεός!» ...Ο Σταματιου Σπόρος λέει στην Κλίκα:
«..Ο Μπέμπης ήταν άλλη ιδιαίτερη περίπτωση. Δεν τον ήθελαν οι εταιρίες στους δίσκους γιατί δεν του είχαν εμπιστοσύνη, λόγω ασυνέπειας. Για να παίξεις στην εταιρία έπρεπε το πρωί στις οχτώ να είσαι εκεί, μετά το ξενύχτι στο μαγαζί. Και να είσαι στην ώρα σου, γιατί αλλιώς χανόταν η ηχογράφηση. Εμένα, πολλές φορές που δεν ξύπναγα, μου έστελναν πειρατικό ταξί να με πάρει από το σπίτι. Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο είχαμε Κολούμπια και Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή είχαμε Οντεόν. Ο Μπέμπης δεν άντεχε τέτοιους ...προγραμματισμούς. Έπινε και πολύ. Σαν παίχτης όμως ήταν θεός..»

Η Σεβάς Χανούμ (Σεβαστή Παπαδοπούλου) το 1960 στην Αμερική, στο «Έλεν Ρέκορ» της Νέας Υόρκης, θα τραγουδήσει με το συγκρότημα Τατασόπουλου-Μπέμπη και στο GRECIAN PALLAS στην 27 STREET EIGHT AVENUE της Ν. Υόρκης, με το ίδιο συγκρότημα!.

Η Αννα Χρυσάφη στις πρώτες περιοδείες στην Αμερική είχε δίπλα τον μεγάλο μπουζουξή Μπέμπη.

Ο Γιάννης Τατασόπουλος, θεωρούσε τον Μπέμπη τον καλύτερο μπουζουξή που βγήκε ποτέ.

Ο Ιορδάνης Τσομιδης στον Νίκο Φρονιμόπουλο:
« Όταν παίζανε οι άλλοι, εντάξει...αλλά μόνο όταν έπαιζε ο Μπέμπης άνοιγα τ`αυτιά μου. »
Με το Μπέμπη ήταν αδελφικοί φίλοι και ήταν ο Ιορδάνης που πρότεινε σε δισκογραφική εταιρεία στην Αμερική να καλέσουν το Μπέμπη για τις γνωστές ηχογραφήσεις. Έπαιξε και ο ίδιος στον πρώτο δίσκο δεύτερο μπουζούκι και τραγούδησε και ο Τάσος Σοφόπουλος, νομίζω, έπαιξε μπαγλαμά. (πηγή ρεμπέτικο φόρουμ)

Η Ιωάννα Γεωργακοπούλου αναφέρει στον Πάνο Γεραμάνη:
..Κοντά στον Χιώτη όμως η Γεωργακοπούλου θυμάται με συγκίνηση και θαυμασμό έναν άλλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού ­ που τον ζήλευαν ακόμη και ο Χιώτης με τον Τσιτσάνη ­ τον Δημήτρη Στεργίου ή Μπέμπη:
«Αυτός ήταν υπέροχος!. Ο Παγκανίνι του μπουζουκιού. Έτσι τον αποκαλούσαν όλοι οι μεγάλοι: Μάρκος, Χιώτης, Τσιτσάνης, Μητσάκης, Παπαϊωάννου.
Χάθηκε πολύ νέος από το ποτό. Σε μια κουβέντα που είχαμε, μου είχε πει: "Ιωάννα, μην προσπαθείς να μου δώσεις ελπίδες. Είμαι ξεγραμμένος". Είχε πάρει δρόμο χωρίς επιστροφή. Κρίμα τέτοιο παιδί, τέτοιος καλλιτέχνης...».

Ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης (το 1999 στον Πάνο Γεραμάνη) μιλά με θαυμασμό για έναν πολύ φίλο του και συμπαίκτη στο μπουζούκι, που τον θεωρεί ως κορυφαία μορφή στο είδος του. Λέει:
«Όλοι μας θαυμάζαμε τον Δημητράκη Στεργίου ή γνωστό σαν Μπέμπη. Από τον Χιώτη ως τον Τσιτσάνη. Κεντούσε με το τρίχορδο μπουζούκι του. Όταν έπαιζε, νόμιζες ότι παίζει ολόκληρη ορχήστρα. Έχω περάσει νύχτες ολόκληρες μαζί του στο πάλκο. Και έχουμε παίξει την... άμμο της θάλασσας!».

Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης μιλά στον Γιώργο Κοβό. Στο Αιγάλεω που μεγαλώσατε ήταν κι άλλοι καλλιτέχνες, όπως ο Ζαμπέτας;
« Ζαμπέτας, Ζαγοραίος, Διαμάντη, Μοσχολιού και πολλοί άλλοι. Ο Μανώλης Αγγελόπουλος έμενε δίπλα στο σπίτι μας. Όλοι αυτοί μπαινοβγαίνανε στο σπίτι μας και αυτό με έκανε να απομυθοποιήσω τις φίρμες. Όταν μπαίνανε στο σπίτι ο Αγγελόπουλος, ο Γαβαλάς, ο Περπινιάδης, ο Ζαγοραίος, ο Μπιθικώτσης και κάνανε πρόβες με τον πατέρα μου ή κουβεντιάζανε, εγώ νόμιζα ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν συγγενείς μας. Τον Μπέμπη, τον βιρτουόζο του μπουζουκιού τον αποκαλούσα «θείο». Έπρεπε να φτάσω είκοσι ετών για να καταλάβω ότι δεν είμαστε συγγενείς.

Ο Στελλάκης Περπινιάδης, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές (κυρίως) των ρεμπέτικων τραγουδιών! Στα τελευταία του, σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στον Κώστα Χατζηδουλή, είχε πει!
"Δεν υπάρχει λαϊκό τραγούδι σήμερα. Έχει φύγει απ' το δρόμο του, και από τον προορισμό του.
Που Χιώτης, και Μπέμπης, από τους Θεούς του μπουζουκιού!
Που τραγουδιστές σαν τον Στράτο, τον Νταλγκά, το Ρούκουνα, τον Καρίπη, τον Νούρο, τον Αραπάκη, και τους άλλους!
Που είναι οι Τσιτσάνηδες, οι Παπάζογλου, να γράψουν λαϊκά τραγούδια!
Όλα πάνε κατά διαόλου στο λαϊκό τραγούδι, και οι διάφοροι ψευτοσυνθέτες, ξέρουν μόνο να μιλάνε για τον εαυτό τους! Δεν κοιτάνε τα πολλά χάλια τους"!

Ο Τάκης Μπίνης που συνεργάστηκε μαζί με Χιώτη-Μπέμπη στο πάλκο αναφέρει: «Επάνω στο πάλκο κάνανε καταπληκτικές μουσικές κόντρες! Έκανε καμιά χόρα ο Μπέμπης και έλεγε ο Χιώτης, «Α, ρε το γύφτο!...». Γιατί όταν έκανε χόρα ο Μπέμπης γύριζε το μαγαζί ανάποδα! Έκανε επίδειξη ύστερα ο Χιώτης με το μπουζούκι του και μετά σηκωνότανε όρθιος με την κιθάρα του και έπαιζε από Καβαλερία Ρουστικάνα, Κεζακό, Καβαλερία Λετζέρα, Πλεγκάρια, Πεσκατόρε ντι πέρλε…Όλες τις ξένες επιτυχίες. Έκανε σόου όρθιος, με πίσω του την πιο βαρβάτη μοντέρνα ορχήστρα. Τέτοιες ήταν οι κόντρες τους, μουσικές. Τεράστια μουσικά φαινόμενα και οι δυο τους! Ο Χιώτης έκανε το μπουζούκι όπως ήξερε και ο Μπέμπης όπως ήθελε!» (Τάκης Μπίνης Βίος ρεμπέτικος επιμέλεια Ιωάννα Κλειάσιου εκδόσεις Ντέφι) πηγη
- Πηγή: Ogdoo.gr - http://www.ogdoo.gr/prosopa/afieromata/manolis-xiotis-sta-salonia-stis-paragkes

Ο Μιχάλης Γενίτσαρης για τον Μπέμπη: 
«.. Όταν έπιανε το μπουζούκι, το μπουζούκι χεζότανε.. Ήταν πολύ ταχύς και καθαρός, πολυβόλο..»

Ο λαϊκός συνθέτης, κιθαρίστας και τραγουδιστής Γιάννης Μπαφούνης ή "Σαμιώτης" σε αποσπάσμα από συζητήσεις για τον Μανωλη Χιώτη αναφέρει:«..Μετά την Απελευθέρωση δουλέψαμε και στις Τζιτζιφιές, ο Μανώλης, ο Μπέμπης κι εγώ. Εκεί και οι τρεις παίζαμε κιθάρα.
Μπροστά στο "Μπέμπη" Δημήτρη Στεργίου υποχωρούν οι πάντες(!). Μπορώ να πω πως στο μπουζούκι υπερτερούσε και του Μανώλη. Βέβαια ο καθένας είχε δικό του παίξιμο..» ΠΗΓΗ

--------- --------- --------- --------- --------- 

Η μεγάλη του αδυναμία στο ποτό, οι ευαισθησίες του χαρακτήρα του και άλλα πολλά.. κατέστρεψαν την καριέρα του και τη ζωή του.. Ο φοβερός παίχτης Δημήτρης Στεργίου με το βίο του, πέρασε σαν μοναδική-μοναχική παρουσία στο Πάνθεον της μυθολογίας του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού.


+ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ...

Σπάνια φωτογραφία, ο Γιαννης Παπαδοπουλος, ο Δημήτρης Στεργίου "Μπέμπης" και ο Κώστας Τσοκαρόπουλος, αραχτοί!!

Στεργίου "Μπέμπης"

Ο "Μπέμπης", ο Τζουανάκος και ο Πετσας με κιθαρες! γύρω στο '50

Ο Πετσάς, ο Μπέμπης και άλλοι δύο μουσικοί (1954)

1950-'51 κοσμικο κεντρο "ΠΙΓΚΑΛΣ" (Πατησιων) Ο θρυλος του μπουζουκιου Δημητρης Στεργιου'η Μπεμπης, μαζι με τον Τακη Μπινη, Αποστολο Χατζηχρηστο, Βασιλης Βασιλειαδης στο ακορτεον και ο Φωτης Μιχαλοπουλος στην κιθαρα. (Μολις είχε φυγει ο Χιωτης απο το μαγαζι).
"Δεν μας φόβισε η απουσία του Χιώτη, γιατί ήταν μαζί μας ο καταπληκτικός Μπέμπης" λεει ο Τακης Μπινης στην Iωάννα Kλειάσιου Οκτώβρης 2002.

Στην Θεσσαλονίκη γύρω στο 1951. Ενώ τραγουδάει ο "Ρούλης" ο Θεσσαλονικιός, τον ακούνε ο Μπίνης, ο "Μπέμπης", ο Μίγκος, ο Κωστας Μαυρομουστάκης (πίσω) και η Σούλα Μπέλου.
*Ο Βασίλης ή Ρούλης εκ Θεσσαλονίκης, ηλικίας γύρω στα τριάντα. Τον είχε κατεβάσει στην Αθήνα ο Μπίνης και τον είχε υπό την προστασία του, μαζί με τον Μπέμπη τον φώναζαν Κοκοβιό!.

Στην Θεσσαλονίκη γύρω στο 1951. από αριστερά: Τσανάκας, Μίγκος, Μπινης, "Μπεμπης", Φ. Μιχαλοπουλος; Γαβρίλος (4ο μπουζούκι πίσω), Γλυκίδης (πιάνο), ο Κωστας Μαυρομουστάκης (ακορντεόν), η Σούλα Μπέλου.

Μάγκικη παρέα - Λαϊκορεμπέτικη κομπανία αραχτοί. Τέρμα δεξιά ο Τάκης Μπίνης επιδεικνύει τις κάρτες που μόλις αγόρασε, για λαχειοφόρο αγορά. Στο κέντρο "Φλοίσβος" στην Θεσσαλονικη, καλοκαίρι 1951. Απο αριστερά: Ο ακορντεονίστας Γιώργος Παπαδόπουλος (αντρας της Λελας), δίπλα του μέγας “Μπέμπης”, πάνω απο τον “Μπέμπη” η Σούλα Μπέλου, ο παιδικός φίλος του Μπίνη Γιώργος Κώνστας η' Παπάς, η Θεσσαλονικιά Καίτη με τον -λίγο αργότερα- άντρα της Μπάμπη Ξανθόπουλο, που έπαιζε μπουζούκι και αυτός.
*από Τάκη Μπίνη. [Βίος ρεμπέτικος-"μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ", Ιωάννας Κλειάσιου- εκδ. ντέφι 2004]

Μεσημέρι σε κάποιο πανηγύρι, "ετοιμάζετε" με την κομπανία. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ "ΜΠΕΜΠΗΣ"

δεξιά, αραχτός τα πίνει.

1946. Σπανια φωτογραφια με τον "Μπεμπη", Χιωτη, Γενιτσαρη, Λαυκα και Λ. Τσαγγαρη!. ΜΑΓΚΕΣ!!

1950. Ιστορικη φωτογραφια με τον νεο Γιωργο Ζαμπέτα στο πρώτο μεγαλο μαγαζί που δουλευει!. Στο “Φαληρικόν” στις Τζιτζιφιές του Γιώργου Μαργωμένου (κάτω δεξιά). Μ’ ένα συγκρότημα στο οποίο συνυπάρχουν ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, ο Τάκης Μπίνης και ο - ήδη τότε κορυφαίος σολίστας του μπουζουκιού - Δημήτρης Στεργίου, ο περίφημος “Μπέμπης”. Γιάννης Μέρτικας στο πιάνο και Μίμης Χαματζής στην κιθάρα!

1952 και μετα, απο αριστερα..ΣΠ. ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ - ΣΤ. ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ - αγν. τραγουδιστρια - Κ. ΓΚΡΕΥ και ο ΣΤΕΡΓΙΟΥ "ΜΠΕΜΠΗΣ" !!, πισω ο ΚΟΙΝΟΥΣΗΣ (ακορντεον) - διπλα απο τον Μπεμπη μαλον ο Δ. Σουγιουλτζης (με κιθαρα). (Απο το βιβλιο "8 ΛΑΙΚΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ" - ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΤΗΣ.).

Στού ''Κεφάλα'', με τον έναν εκ τών δύο ιδιοκτητών / αδερφών Νικολάου, να ποζάρει μπροστά από τους μουσικούς, οι οποίοι είναι: Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ο Δημήτρης Στεργίου '' Μπέμπης '', ο Στράτος Διονυσίου και με το βιολί ο Ρούπεν Αλτιπαρμακιάν

Στο "Φαληρικών" 1950 - '51. Τάκης Μπίνης, “Μπέμπης”, Μίμης Χαματζής στην κιθάρα. Δίπλα στον “Μπέμπη” κάθεται ο νεαρός Ζαμπετας (ξεχωρίζει λιγο το μπουζουκι του).

 Ο Γιώργος Παπασιδέρης (στην κιθάρα αριστερά) με τον Μπεμπη

Θόδωρος Πολυκανδριώτης, Δημήτρης Στεργίου "Μπέμπης", ακορντεόν ο Βασιλης Βασιλειαδης. γυρω στο 1955

ΠΑΛΚΟ - ΦΩΤΙΑ!.
ΘΟΔ. ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗΣ, ΜΙΧ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ,(αγνωστη τραγουδιστρια), ΣΤΕΡΓΙΟΥ "ΜΠΕΜΠΗΣ", ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, πισω απο τον Μπεμπη ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ !!!! (Απο το βιβλιο "8 ΛΑΙΚΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ" - ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΤΗΣ.)

Θόδωρος Πολυκανδριώτης, Νανά, Μπέμπης, Φώτης Μιχαλόπουλος, Σπύρος Μπαλαούρας (πιάνο) και Αντρέας Μπαλαούρας, στου "Κεφάλα",  στη Νίκαια (1950)

Η πανω φωτογραφία είναι από άρθρο του Π. Γεραμάνη στην εφημερίδα τα Νέα στις 24-7-1999 .
- Η λεζάντα έγραφε:
“Ένα γκρουπ από οργανοπαίχτες και τραγουδιστές, στου «Κεφάλα» στη Νίκαια. Από τ’ αριστερά: Γιάννης Μπαφούνης ή Σαμιώτης, Θόδωρος Πολυκανδριώτης, Μπέμπα Μπλανς, Δημήτρης Στεργίου ή Μπέμπης, ο Αρμένης Κ. Ρουπέν (με βιολί) και ο γνωστός κατασκευαστής μπουζουκιών, Τσακιριάν (Αγκόπ) – με το μαύρο σακάκι.”
- Σ.Σ. Mε τα γυαλιά είναι ο τυφλός μουσικός Ουντί Χραν Κενκουλιάν (Udi Hrant Kenkulian) που έπαιζε ούτι και βιολι

Δημήτρη Στεργίου ή "Μπέμπης" με τον φίλο του Στελιο Σουγιουλτζη (κιθαριστας-τραγουδιστης!) γυρω στο 1957

Στεργίου "Μπέμπης" και Στέλιος Σουγιουλτζής

ΜΠΕΜΠΗΣ & ΕΛΕΝΗ 1954

Με την γυναίκα και την κόρη του. 1955

+ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗ ...

Greek Town USA / volume II

Greek Town USA / volume II

Greek Town USA / volume I

Στην Αμερικη. Παν. Σαρικας και "Μπέμπης" στα τριχορδα, η Σεβας Χανουμ με το φεσακι. (1959-'60)

AMEΡIKH (γύρω στο 1963) Μπουζουκι: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ "Μπεμπης", Κλαρίνο: ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΛΕΑΣ! 

AMERICA - 1963.. Κλαρίνο: ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΛΕΑΣ, το μπουζούκι είναι του "Μπεμπη"!

Αμερικη Ο "Μπέμπης" με φίλους σε μπαρ, (γύρω στο 1962)

Ο "Μπέμπης" με φίλους τα πίνουν.. (γύρω στο 1963)

1962 Αμερικη. Ο "θεος" του Μπουζουκιού Δημήτρης Στεργίου "Μπέμπης" δίνει ρεσιτάλ!. Μπροστά του μια oriental χορευτρια!!

1959-'60

Μεγάλη Παρασκευή στην Νέα Υορκη, με την Σεβας Χανουμ, Περιφορά επιταφιου, ο "Μπεμπης" κράτα την Ελληνική σημαία!. 

Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΙΑΡΧΟ ΤΟΥ "ΟΛΥΜΠΙΑ". 1962-'63

1965. Δημητρης Στεργιου "Μπεμπης", η επιστροφή...

Του Αλεκου Ζουκα.

Ενα απο τα μπουζούκια του "Μπέμπη" Δημήτρη Στεργιου. πρέπει να ειναι απο τα τελευταία του μπουζουκια που ειχε.. (φωτο απο τον φιλο της σελιδας Γιωργο και εγγονό του "Μπεμπη"!).

Στην Διημερίδα για το μπουζούκι στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης που εγινε τις 14 & 15 οκτωμβριου το 2012 το μπουζούκι πήρε θέση στην έκθεση οργάνων που ανήκαν σε μεγάλους συνθέτες και ερμηνευτές της λαϊκής μας μουσικής.
EINAI TA MΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ΤΩΝ: ΜΑΝΩΛΗ ΧΙΩΤΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΕΡΓΙΟΥ(ΜΠΕΜΠΗ), ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ, ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΜΠΕΤΑ , ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΛΔΑΡΑ, ΓΙΑΝΝΗ ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ(ΣΠΟΡΟΣ), ΘΟΔΩΡΟΥ ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗ, Ο ΤΖΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΦΛΟΥΖΕΛΗ, (ήταν και ο ΤΑΜΠΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ Ν. ΦΡΟΝΙΜΟΠΟΥΛΟΥ δεν φαίνεται )

+ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ / ΒΙΝΤΕΟ ...

play-list

 Ακου εδώ -->> ΜΠΕΜΠΗΣ - ΣΤΕΡΓΙΟΥ songs <<-- 

+ Παρτιτούρα "πενιές Μπέμπη" 

Πατήστε ΕΔΩ ΠΗΓΗ για τις υπόλοιπες

Στεργίου "Μπέμπης" - Γιάννης Δέδες

"ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΠΑΙΧΤΗΣ, ΜΕ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΕΣ ΝΟΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΞΙΜΟ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΠΟΧΗ!!"