Στην οδό Πατησίων 12, λίγο πιο πέρα από την Ομόνοια και από κάτω από το θρυλικό Κιν/φο «Ροζικλαίρ» (υπόγειο) υπήρχε η κοσμική ταβέρνα «Πίγκαλς», από το 1946 ως το 1955(;) περίπου.. Ένα πολύ μεγάλο κέντρο για την εποχή, ένα μαγαζί αριστοκρατικό, το πρώτο πολυτελείας μαγαζί του είδους.. Ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου ήταν ο Παναγιώτης Κόκκαλης (μετά το Πίγκαλς, άνοιξε το κέντρο Όαση). Η ονομασία του μαγαζιού "Πίγκαλ'ς", φαίνεται να βγήκε μέσα από την πλατεία της Γαλλίας «Πλας Πιγκάλ».
*Εδω να αναφέρουμε, μια συνέντευξη του Χοντρονάκου στον Ν.Παπαδάκη και λέει: ".. Όταν απολύθηκα πήγα στο «Πίγκαλς», ήταν ο Παπαϊωάννου, Χιώτης, Μπέμπης, με είδε ο Τσιτσάνης κακοντυμένο, με πήγε μ' έντυσε, με χαρτζιλίκωσε, μου λέει: «Θα παίξεις εδώ», γιατί ήμουνα και καλό όργανο. Δούλεψα δύο-τρεις μήνες εκεί.. "
Στο μαγαζί ερχόντουσαν πολλοί επώνυμοι από τον καλλιτεχνικό & επιχειρηματικό κόσμο.. Γιάννης Βέλλας (συνθέτης του "ελαφρού" -του λεγόμενου- που έγραψε και αρκετά "αρχοντορεμπέτικα"), Ειρήνη Παππά και βάλε..
Η ηθοποιός διεθνούς φήμης (και ερμηνεύτρια) Ειρήνη Παππά, το 1948, είχε πρωτοεμφανιστει στην ταινία "Χαμένοι άγγελοι" (σε μουσική Γιάννη Βέλλα) και όπου ο Μανώλης Χιώτης πρωτοεμφανίζεται να παίζει το τρίχορδο μπουζούκι του, συνοδευόμενος από λαϊκή ορχήστρα! (άλλα ακούγεται και το τραγούδι «Ψαροπούλα» του Δημήτρη Γκόγκου ή Μπαγιαντέρα!).
Από το κέντρο αυτό αρχίζει η συμφιλίωση και η συνεργασία μοντέρνων και λαϊκών
Στο Πίγκαλς το 1946. όπου και πρωτοάνοιξε. είχε ορχήστρα του ελαφρού τραγουδιού (και ευρωπαϊκά τραγούδια).. όπως η συνθέτρια και τραγουδίστρια της ελληνικής ελαφράς μουσικής Ζαχά Νινή είχε εργαστεί στο Πιγκάλς. Το 1946 με το τραγούδι "Τηλεφώνησέ μου, πότε θα σε δω" (Συνθέτης: Ζαχαρόπουλος Κώστας / Στιχουργός: Κοφινιώτης Κώστας) το περιοδικό "Όλα τα Νέα Τραγούδια", τον Μάρτιο του 1946, γράφει:
«Η νέα επιτυχία της Νινής Ζαχά στο "Πιγκάλς"»
Ένα χρόνο αργότερα, το 1947, ο Χιώτης εγκαινιάζει έναν καινούργιο χώρο νυχτερινής διασκέδασης, εμφανώς διαφορετικό από τα μέχρι τότε μαγαζιά με μπουζούκια.
Ο Χιώτης οραματιζόταν να ανοίξει, να δημιουργήσει, ένα καλό νυχτερινό κέντρο, για διασκεδάσει χωρίς «παρατράγουδα» και να "προσελκύσει" την λεγόμενη "υψηλή κοινωνία" της Αθήνας, με γκαρσόνια και μετρ με παπιγιόν και τους μουσικούς του, με τις εξαιρετικές ικανότητες, να παίζουν το δημοφιλές ήχο!. Το όνειρο αυτό έγινε πραγματικότητα αρχικά στο Πιγκάλς. Το άνοιγμα αυτού του «κοσμοπολίτικου κέντρου" στην Αθήνα, με λαϊκά και μπουζούκι, θεωρείται ένα σημαντικό γεγονός στην ελληνική μουσική ιστορία. Όλη η αριστοκρατία της Αθήνας ερχόταν εκεί. Εκείνη ακριβώς την περίοδο ο αθηναϊκός τύπος τον αποκαλούσε: «οδηγό του μπουζουκιού στα σαλόνια».
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά αντίκριζες απέναντι στον τοίχο ένα πολύ περίεργο για την εποχή πάλκο. Είχε το σχήμα θαλάσσιας αχιβάδας!.
Πάνω σε ψάθινες καρέκλες κάθονταν με τα όργανα στα χέρια τους οι έξι «άσοι» της «Columbia» και της «His master’s voice», γνωστοί σε όλους από τις μεγάλες τους επιτυχίες: Χιώτης, Μητσάκης, Γκιζέλης, Σπαγγαδώρος, Κόμης, Γοζαδίνος και (το '48) η βασίλισσα του λαϊκού και μοντέρνου τραγουδιού Στέλλα*, πρωτοεμφανιζόμενη στην Αθήνα.
*Εδω θα κάνει τις εμφανίσεις της η Στέλλας Χασκίλ (Στέλλα Ιγεχασκέλ), γνωστή ως «Σαλονικιά». Ερμήνευσε από τα ωραιότερα ρεμπέτικα τραγούδια με τρόπο μοναδικό! (το 1946 είχε πρωτοεμφανιστεί και στη δισκογραφία, σε σύνθεση Γ.Λαυκα!).
«…στις γωνιές τα γνήσια λαϊκά παιδιά, οι λάτρεις του μπουζουκιού, απολαμβάνουν τις πενιές του Χιώτη και αφήνουν το κορμί τους να μιλήσει παθητικά, τεντώνονται ασίκικα τα πόδια τους σπάνε σε τσακίσματα και κάνουν μικρά βηματάκια, μετρημένα, όλο μεράκι, λες και κεντάνε στο πάτωμα…»
(από τον τύπο της εποχής) *Του μελετητή Σώτου Αλεξίου.
Το ηλεκτρικό μπουζούκι το 1947 στο "Πίγκαλς", είναι γεγονός!
Ο Μ. Χιώτης, πρωτοδοκίμασε το ηλεκτρικό μπουζούκι το 1947, στο Πίγκαλς! (χρησιμοποίησε ενισχυτή στο μπουζούκι, αφού άκουσε μια αμερικανική ηλεκτρική κιθάρα από ένα γαλλικό συγκρότημα που έπαιζε στο καμπαρέ «Ρίτζ», λίγο μετά την Απελευθέρωση). Γι' αυτή την περίοδο λέει σε συνέντευξη του στον δημοσιογράφο Δ.Π. Κωστελένο στο Περιοδικό "Πρώτο", Ιανουάριος 1961: «.. το 1947, όταν ακόμα δεν υπήρχε η ηλεκτρική κιθάρα, εγώ συστηματοποίησα στο κέντρο Πίγκαλς, όπου έπαιζα, το ηλεκτρικό μπουζούκι. Έρχονταν όλοι οι μπουζουξήδες να μ' ακούσουν. Είπαν τότε πολλά για μένα. Πολλοί με κατηγόρησαν. Από τους λίγους που παραδέχτηκαν τη δουλειά μου ήταν ο Τσιτσάνης. Ήταν από τότε και μέχρι σήμερα βετεράνος του μπουζουκιού. Γράψτε αυτό που θα σας πω, όπως σας το πω, γράψτε τον: Τσιτσάναρο!!...»
* Στο Πίγκαλς, (θα πούμε και πιο κάτω) έγινε και η πρώτη γνωριμία της (πολύ μικρής τότε) Μαίρης Λίντα, με τον άντρα που άλλαξε τη ζωή της. Την προσωπική και την επαγγελματική... τον μάγκα Μανώλη Χιώτη!
Χιώτης-Μητσάκης: αριστοκρατική φινέτσα!, κομψά ντυσίματα!
Ιστορική έχει μείνει η σύμπραξή του Γιώργου Μητσάκη με τον Μανώλη Χιώτη στο Πίγκαλς (1947 με τέλη '49), όπου οι δυο τους συναγωνίζονταν σε κομψότητα και αρχοντιά, μαγεύοντας το κοινό!. Ο ίδιος ο Μητσάκης ταπεινά θα δηλώσει: «Η μόνη μου επιτυχία στο πάλκο ήταν με το Χιώτη στο Πίγκαλς». Ο Χιώτης και ο Μητσάκης ήταν οι πρώτοι που το 1947 επέβαλαν το άψογο ντύσιμο στο πάλκο. Φίλοι στενοί και συνεργάτες.
Ιστορικές δεξιοτεχνικές "κόντρες" ταχύτητας!..
«Η νέα επιτυχία της Νινής Ζαχά στο "Πιγκάλς"»
Ένα χρόνο αργότερα, το 1947, ο Χιώτης εγκαινιάζει έναν καινούργιο χώρο νυχτερινής διασκέδασης, εμφανώς διαφορετικό από τα μέχρι τότε μαγαζιά με μπουζούκια.
Ο Χιώτης οραματιζόταν να ανοίξει, να δημιουργήσει, ένα καλό νυχτερινό κέντρο, για διασκεδάσει χωρίς «παρατράγουδα» και να "προσελκύσει" την λεγόμενη "υψηλή κοινωνία" της Αθήνας, με γκαρσόνια και μετρ με παπιγιόν και τους μουσικούς του, με τις εξαιρετικές ικανότητες, να παίζουν το δημοφιλές ήχο!. Το όνειρο αυτό έγινε πραγματικότητα αρχικά στο Πιγκάλς. Το άνοιγμα αυτού του «κοσμοπολίτικου κέντρου" στην Αθήνα, με λαϊκά και μπουζούκι, θεωρείται ένα σημαντικό γεγονός στην ελληνική μουσική ιστορία. Όλη η αριστοκρατία της Αθήνας ερχόταν εκεί. Εκείνη ακριβώς την περίοδο ο αθηναϊκός τύπος τον αποκαλούσε: «οδηγό του μπουζουκιού στα σαλόνια».
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά αντίκριζες απέναντι στον τοίχο ένα πολύ περίεργο για την εποχή πάλκο. Είχε το σχήμα θαλάσσιας αχιβάδας!.
Πάνω σε ψάθινες καρέκλες κάθονταν με τα όργανα στα χέρια τους οι έξι «άσοι» της «Columbia» και της «His master’s voice», γνωστοί σε όλους από τις μεγάλες τους επιτυχίες: Χιώτης, Μητσάκης, Γκιζέλης, Σπαγγαδώρος, Κόμης, Γοζαδίνος και (το '48) η βασίλισσα του λαϊκού και μοντέρνου τραγουδιού Στέλλα*, πρωτοεμφανιζόμενη στην Αθήνα.
*Εδω θα κάνει τις εμφανίσεις της η Στέλλας Χασκίλ (Στέλλα Ιγεχασκέλ), γνωστή ως «Σαλονικιά». Ερμήνευσε από τα ωραιότερα ρεμπέτικα τραγούδια με τρόπο μοναδικό! (το 1946 είχε πρωτοεμφανιστεί και στη δισκογραφία, σε σύνθεση Γ.Λαυκα!).
«…στις γωνιές τα γνήσια λαϊκά παιδιά, οι λάτρεις του μπουζουκιού, απολαμβάνουν τις πενιές του Χιώτη και αφήνουν το κορμί τους να μιλήσει παθητικά, τεντώνονται ασίκικα τα πόδια τους σπάνε σε τσακίσματα και κάνουν μικρά βηματάκια, μετρημένα, όλο μεράκι, λες και κεντάνε στο πάτωμα…»
(από τον τύπο της εποχής) *Του μελετητή Σώτου Αλεξίου.
Ο Μ. Χιώτης, πρωτοδοκίμασε το ηλεκτρικό μπουζούκι το 1947, στο Πίγκαλς! (χρησιμοποίησε ενισχυτή στο μπουζούκι, αφού άκουσε μια αμερικανική ηλεκτρική κιθάρα από ένα γαλλικό συγκρότημα που έπαιζε στο καμπαρέ «Ρίτζ», λίγο μετά την Απελευθέρωση). Γι' αυτή την περίοδο λέει σε συνέντευξη του στον δημοσιογράφο Δ.Π. Κωστελένο στο Περιοδικό "Πρώτο", Ιανουάριος 1961: «.. το 1947, όταν ακόμα δεν υπήρχε η ηλεκτρική κιθάρα, εγώ συστηματοποίησα στο κέντρο Πίγκαλς, όπου έπαιζα, το ηλεκτρικό μπουζούκι. Έρχονταν όλοι οι μπουζουξήδες να μ' ακούσουν. Είπαν τότε πολλά για μένα. Πολλοί με κατηγόρησαν. Από τους λίγους που παραδέχτηκαν τη δουλειά μου ήταν ο Τσιτσάνης. Ήταν από τότε και μέχρι σήμερα βετεράνος του μπουζουκιού. Γράψτε αυτό που θα σας πω, όπως σας το πω, γράψτε τον: Τσιτσάναρο!!...»
* Στο Πίγκαλς, (θα πούμε και πιο κάτω) έγινε και η πρώτη γνωριμία της (πολύ μικρής τότε) Μαίρης Λίντα, με τον άντρα που άλλαξε τη ζωή της. Την προσωπική και την επαγγελματική... τον μάγκα Μανώλη Χιώτη!
 |
| Μητσάκης, Χιώτης και το υπόλοιπο συγκρότημα, με φίλους στο Πίγκαλς. Με μπλουζάκια ασορτί η ορχήστρα, που μεριμνούσε ο Χιώτης για να είναι στην πένα στο πάλκο!. |
Χιώτης-Μητσάκης: αριστοκρατική φινέτσα!, κομψά ντυσίματα!
Ιστορική έχει μείνει η σύμπραξή του Γιώργου Μητσάκη με τον Μανώλη Χιώτη στο Πίγκαλς (1947 με τέλη '49), όπου οι δυο τους συναγωνίζονταν σε κομψότητα και αρχοντιά, μαγεύοντας το κοινό!. Ο ίδιος ο Μητσάκης ταπεινά θα δηλώσει: «Η μόνη μου επιτυχία στο πάλκο ήταν με το Χιώτη στο Πίγκαλς». Ο Χιώτης και ο Μητσάκης ήταν οι πρώτοι που το 1947 επέβαλαν το άψογο ντύσιμο στο πάλκο. Φίλοι στενοί και συνεργάτες.
 |
| Στο πάλκο, ο Χιώτης κοιτάει το τρίχορδο του, Μπέμπης και Μπίνης αραχτοί στο πιάνο. Πίσω ξεχωρίζει η αχιβάδα. (Πίγκαλς 1950-'53) |
Ιστορικές δεξιοτεχνικές "κόντρες" ταχύτητας!..
Ιστορική έχει μείνει και η σύμπραξή του Χιώτη με τον Μπέμπη. Ο Δημήτρης Στεργίου ή Μπέμπης είναι ίσως ο μόνος μπουζουξής που μπορεί να συγκριθεί στην δεξιοτεχνία με τον "βαρόνο του μπουζουκιού" Χιώτη. Στο "Πίγκαλς", το 1950-'53, θα μείνουν ιστορικές οι "κόντρες" ταχύτητας που έκαναν μεταξύ τους, στο μπουζούκι και την κιθάρα!.
Εκεί η Μαρίκα Νίνου θα κάνει το νούμερο της με τον άντρα της και το μικρό γιο τους ως «Δυόμισι Νίνο» αλλά θα αποδώσει και μόνη της τις πρώτες μπριόζικες ερμηνείες της!. Στο Πιγκάλς ξημεροβραδιαζόταν η Μαρίκα Νινου, είχε πάντα το μυαλό της στο τραγούδι και τη καλύτερο το να είσαι δίπλα στον Μανώλη Χιώτη και στον Γιώργο Μητσάκη. Η Μαρίκα θέλει να ανέβει στο πάλκο, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Ο Μητσάκης θυμάται ότι μετά την παράσταση τους από κάποιο κοντινό θέατρο πήγαν με το "Δυόμιση Νίνο" στο "Πίγκαλς" και τον παρακάλεσε : "Καλέ κύριε Μητσάκη, πες και στον κύριο Χιώτη να βγω να πω κι εγώ ένα τραγουδάκι". λέει ένα βράδυ όλο νάζι στον Γιώργο Μητσάκη και εκείνος της κάνει το χατίρι. ''Ρε Μανώλη, ας την αφήσουμε, που ’μαστε κουρασμένοι, να πει τίποτα κι αυτή.'' προτείνει ο Μητσάκης στον Χιώτη. ''Α, μωρή πουτάνα. Τι να βγει να πει;'' λέει ο Χιώτης και η Μαρίκα Νίνου κάνει το ντεμπούτο της στη σκηνή του Πιγκάλς. Με τα τραγούδια του Χιώτη, το "Ώρες σε κρυφοκοιτάζω" και "Θα σου πω το μυστικό μου" έκανε και την πρώτη της ηχογράφηση, τον Ιούνιο του 1948.
Τους αφήνει γρήγορα για χάρη στου Στελλάκη Περπινιάδη τον Οκτώβριο του 1948, την κάνει βασική τραγουδίστρια στο οικογενειακό κέντρο "Φλώριδα" της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, μαθαίνει τα μυστικά του τραγουδιού και καθιερώνεται στη νύχτα της Αθήνας! και στην συνέχεια, το 1949, γίνετε η ''μούσα'' του Βασίλη Τσιτσάνη!)
Στην αυτοβιογραφία του ο Γίωργος Μητσάκης λέει:
«Τα χρόνια αυτά, 1946, ’47, ’48 είναι τα πιο παραγωγικά χρόνια. Έγραψα πάρα πολλά τραγούδια τότε. Το ’47, ’48 ειδικά. Το Λαγό, το Φανταράκι*, τα Δαχτυλίδια, Όσο βαριά είναι τα σίδερα, Κάτω από το σβηστό φανάρι, Για μένα μη ρωτάς, Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου, ο Ναύτης.. κι άλλα πολλά που δεν τα θυμάμαι τώρα. Στο Πίγκαλς, λοιπόν, για να γυρίσουμε πάλι πίσω, περάσαμε δύο πολύ ωραία χρόνια με το Μανώλη το Χιώτη. Στις αρχές του 1947 εγώ είχα γράψει το "Συννέφιασε ο ουρανός". Μεγάλη επιτυχία. Είχε γίνει μεγάλος ντόρος εκείνο τον καιρό μ’ αυτό το τραγούδι. Αφού το είχε ακούσει ο Τσιτσάνης και μου είπε πονηρά: «Τι’ναι "κιο" το τραγούδι, ρε;», πίσω είχα το "Υπόφερα για σένα τόσο". Στο Πιγκάλς ερχόταν πραγματικά πολύ καλός κόσμος. Γνωστοί Aθηναίοι, γνωστές Aθnναίες, ήτανε το πιο κοσμικό μαγαζί του καιρού. Κι από γκόμενες, άλλο τίποτα εκεί πέρα. Οι μισές ριχνόντουσαν στο Χιώτη και οι άλλες μισές σε μένα -και πολλές επώνυμες Αθηναίες για να μη σου λέω ονόματα. Θυμάμαι όμως μια φορά που τηv πάτησα κι αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ. Ερχόταν λοιπόν κάποια βράδυα ένας δικηγόρος με μια ωραία κοπέλα. Θα σου πω το όνομά τnς αλλά μην το γράψεις. Κουβαρντάς, γλεντζές ήταν ο κύριος. Η γκόμενά του κάποτε μου τά 'ριξε. Ε, εγώ δεν ήθελα και πολύ, νέος ήμουνα, δεν το σκεφτόμουνα. Κανονίσαμε, βγήκαμε. Είχε ένα κορμί να γλείφεις τα δάχτυλά σου και να τα μασάς. Ο δικηγόρος χάθηκε μετά από αυτό, όπως κι εκείνη. Ύστερα από πολύ καιρό φάνnκε στο μαγαζί, σοβαρός αλλά ήρθε μόνος του. Τον είδα και τον πλησίασα. Τι κάνετε κύριε τάδε, του λέω. Καιρό έχουμε να σας δούμε. Τι να κάνω, ρε Mητσάκn, μου είπε σκεφτικός. Εσύ είχες όλες τις γυναίκες, εδώ πέρα, με τη δικιά μου βρήκες να πας; Δεν σου φτάνανε οι άλλες; Ντράπnκα, έσκυψα το κεφάλι και έφυγα χωρίς να πω τίποτα..».
Αφήγηση από τον Τακη Μπινη, από το βιβλίο "μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ".
«.. Από το 1949-'50 αρχίζουν όλοι να ψάχνουν για γυναικα (στο πάλκο). Παιρνουμε εμεις στο "Πιγκαλς" της οδου Πατησιων, τη Στελλα Χασκιλ, περνει ο Παπαιωαννου τη Ρενα Νταλια και ο Μητσακης την Αννα Χρυσαφη. Ετσι αρχιζουν οι γυναικες στα συγκροτήματα να ειναι πια απαραίτητες.
Ηταν σωστη αυτη η ενεργεια, που εγινε οπως λενε μαλλον με πρωτοβουλια του Τσιτσανη, γιατι εσπασε η μονοτονια που ο κοσμος εβλεπε σκετους ανδρες και τα συγκροτηματα ητανε τωρα πιο ευχαριστα. Γιατι η τραγουδιστρια εσπαγε και κανενα χαμογελο, ενω ολοι εμεις ημασταν σοβαροι και μαλλον βλοσυροι. Ετσι, με αυτον τον τροπο αρχισαν να μπαινουν καλες γυναικες και σωστες οικογενειες, μαζι με τα παιδια τους στα μεχρι τωρα κακοχαρακτηρισμενα μπουζουξιδικα.
Με τον Μανωλη Χιωτη, την εποχη που ανεβηκαν γυναικες στα παλκα ειχαμε παρει στο "Πιγκαλς" τη Στελλα Χασκιλ, τη μεγαλυτερη τραγουδιστρια του ελληνικου τραγουδιου (Σεβαστη Παπαδοπουλου) ηταν το κανονικο της ονομα, που ειχε ερθει τοτε νεαρη απο τη Θεσσαλονικη.
Στο μαγαζι, ο Χιωτης το ειχε κανονισει να ερθει. Στη μεση της σεζον την πηραμε, δεν υπαρχει μεχρι τοτε γυναικα. Υπαρχει η Μαιρη Λιντα, σαν "Αστρο της Αιγυπτου"*, υπαρχει και η Μαρουσκα, αλλα μοντερνα τραγουδιστρια, στο ευρωπαικο Βισβαρδης και Μαρουσκα. Εφερε και σαν ατραξιον ο Κοκκαλης απο την Κωνσταντινουπολη, ενα Τουρκο πατερα με δυο κορες και μια μικροορχηστρα τουρκικη, αλλα μεινανε για λιγο διαστημα, και αποφασιζουμε και περνουμε μια γυναικα μονιμη κι ετσι ηρθε η Χασκιλ. Η Χασκιλ εμεινε μαζι μας εκεινη τη μιση σεζον. Ηρθε στη μεση της σεζον και εμεινε ως το τελος. Μετα πηραμε τη Σεβας Χανουμ*, για το καλοκαιρι στην 'Οαση"..».
*Ο ιδιοκτήτης του κέντρου Παναγιώτης Κόκκαλης μετά το Πίγκαλς, άνοιξε το κέντρο Όαση (αυτό στο Αιγάλεω όμως;;.. που είχε δουλέψει και ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης;).
*Τον πρώτο της δίσκο (ηχογράφηση) η Σεβάς Χανούμ τον έκανε το 1950 συνοδεύοντας τον Τάκη Μπίνη στο τραγούδι «Όμορφη Πειραιώτισσα»
 |
| Η εξαμελής ορχήστρα του «Pigals» (με τα ίδια σακάκια). Από δεξιά: Μπίνης, Χιώτης, από πάνω του ο Μπέμπης, με παπιγιόν ο μετρ του μαγαζιού. Αυτός που κρατάει το μπουζούκι να είναι ο ιδιοκτήτης του κέντρου Παναγιώτης Κόκκαλης;. Ο Γιώργος Γοζαδίνος στην κιθάρα, Απόστολος Χρυσούλης με το βιολί και ο Κωστας Μπογδάνος στο πιάνο. (1950 - '53) |
Τους αφήνει γρήγορα για χάρη στου Στελλάκη Περπινιάδη τον Οκτώβριο του 1948, την κάνει βασική τραγουδίστρια στο οικογενειακό κέντρο "Φλώριδα" της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, μαθαίνει τα μυστικά του τραγουδιού και καθιερώνεται στη νύχτα της Αθήνας! και στην συνέχεια, το 1949, γίνετε η ''μούσα'' του Βασίλη Τσιτσάνη!)
«Τα χρόνια αυτά, 1946, ’47, ’48 είναι τα πιο παραγωγικά χρόνια. Έγραψα πάρα πολλά τραγούδια τότε. Το ’47, ’48 ειδικά. Το Λαγό, το Φανταράκι*, τα Δαχτυλίδια, Όσο βαριά είναι τα σίδερα, Κάτω από το σβηστό φανάρι, Για μένα μη ρωτάς, Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου, ο Ναύτης.. κι άλλα πολλά που δεν τα θυμάμαι τώρα. Στο Πίγκαλς, λοιπόν, για να γυρίσουμε πάλι πίσω, περάσαμε δύο πολύ ωραία χρόνια με το Μανώλη το Χιώτη. Στις αρχές του 1947 εγώ είχα γράψει το "Συννέφιασε ο ουρανός". Μεγάλη επιτυχία. Είχε γίνει μεγάλος ντόρος εκείνο τον καιρό μ’ αυτό το τραγούδι. Αφού το είχε ακούσει ο Τσιτσάνης και μου είπε πονηρά: «Τι’ναι "κιο" το τραγούδι, ρε;», πίσω είχα το "Υπόφερα για σένα τόσο". Στο Πιγκάλς ερχόταν πραγματικά πολύ καλός κόσμος. Γνωστοί Aθηναίοι, γνωστές Aθnναίες, ήτανε το πιο κοσμικό μαγαζί του καιρού. Κι από γκόμενες, άλλο τίποτα εκεί πέρα. Οι μισές ριχνόντουσαν στο Χιώτη και οι άλλες μισές σε μένα -και πολλές επώνυμες Αθηναίες για να μη σου λέω ονόματα. Θυμάμαι όμως μια φορά που τηv πάτησα κι αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ. Ερχόταν λοιπόν κάποια βράδυα ένας δικηγόρος με μια ωραία κοπέλα. Θα σου πω το όνομά τnς αλλά μην το γράψεις. Κουβαρντάς, γλεντζές ήταν ο κύριος. Η γκόμενά του κάποτε μου τά 'ριξε. Ε, εγώ δεν ήθελα και πολύ, νέος ήμουνα, δεν το σκεφτόμουνα. Κανονίσαμε, βγήκαμε. Είχε ένα κορμί να γλείφεις τα δάχτυλά σου και να τα μασάς. Ο δικηγόρος χάθηκε μετά από αυτό, όπως κι εκείνη. Ύστερα από πολύ καιρό φάνnκε στο μαγαζί, σοβαρός αλλά ήρθε μόνος του. Τον είδα και τον πλησίασα. Τι κάνετε κύριε τάδε, του λέω. Καιρό έχουμε να σας δούμε. Τι να κάνω, ρε Mητσάκn, μου είπε σκεφτικός. Εσύ είχες όλες τις γυναίκες, εδώ πέρα, με τη δικιά μου βρήκες να πας; Δεν σου φτάνανε οι άλλες; Ντράπnκα, έσκυψα το κεφάλι και έφυγα χωρίς να πω τίποτα..».
«.. Από το 1949-'50 αρχίζουν όλοι να ψάχνουν για γυναικα (στο πάλκο). Παιρνουμε εμεις στο "Πιγκαλς" της οδου Πατησιων, τη Στελλα Χασκιλ, περνει ο Παπαιωαννου τη Ρενα Νταλια και ο Μητσακης την Αννα Χρυσαφη. Ετσι αρχιζουν οι γυναικες στα συγκροτήματα να ειναι πια απαραίτητες.
Ηταν σωστη αυτη η ενεργεια, που εγινε οπως λενε μαλλον με πρωτοβουλια του Τσιτσανη, γιατι εσπασε η μονοτονια που ο κοσμος εβλεπε σκετους ανδρες και τα συγκροτηματα ητανε τωρα πιο ευχαριστα. Γιατι η τραγουδιστρια εσπαγε και κανενα χαμογελο, ενω ολοι εμεις ημασταν σοβαροι και μαλλον βλοσυροι. Ετσι, με αυτον τον τροπο αρχισαν να μπαινουν καλες γυναικες και σωστες οικογενειες, μαζι με τα παιδια τους στα μεχρι τωρα κακοχαρακτηρισμενα μπουζουξιδικα.
Με τον Μανωλη Χιωτη, την εποχη που ανεβηκαν γυναικες στα παλκα ειχαμε παρει στο "Πιγκαλς" τη Στελλα Χασκιλ, τη μεγαλυτερη τραγουδιστρια του ελληνικου τραγουδιου (Σεβαστη Παπαδοπουλου) ηταν το κανονικο της ονομα, που ειχε ερθει τοτε νεαρη απο τη Θεσσαλονικη.
Στο μαγαζι, ο Χιωτης το ειχε κανονισει να ερθει. Στη μεση της σεζον την πηραμε, δεν υπαρχει μεχρι τοτε γυναικα. Υπαρχει η Μαιρη Λιντα, σαν "Αστρο της Αιγυπτου"*, υπαρχει και η Μαρουσκα, αλλα μοντερνα τραγουδιστρια, στο ευρωπαικο Βισβαρδης και Μαρουσκα. Εφερε και σαν ατραξιον ο Κοκκαλης απο την Κωνσταντινουπολη, ενα Τουρκο πατερα με δυο κορες και μια μικροορχηστρα τουρκικη, αλλα μεινανε για λιγο διαστημα, και αποφασιζουμε και περνουμε μια γυναικα μονιμη κι ετσι ηρθε η Χασκιλ. Η Χασκιλ εμεινε μαζι μας εκεινη τη μιση σεζον. Ηρθε στη μεση της σεζον και εμεινε ως το τελος. Μετα πηραμε τη Σεβας Χανουμ*, για το καλοκαιρι στην 'Οαση"..».
*Ο ιδιοκτήτης του κέντρου Παναγιώτης Κόκκαλης μετά το Πίγκαλς, άνοιξε το κέντρο Όαση (αυτό στο Αιγάλεω όμως;;.. που είχε δουλέψει και ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης;).
*Τον πρώτο της δίσκο (ηχογράφηση) η Σεβάς Χανούμ τον έκανε το 1950 συνοδεύοντας τον Τάκη Μπίνη στο τραγούδι «Όμορφη Πειραιώτισσα»
 |
| Πίγκαλς, 1950 - '54. Οδυσσέας Κόμης ο ντράμερ και πίσω του ο Τακης Μπινης, δείχνει στο φακό το περίφημο μπουζούκι! «τζαζ», έλεγαν εκείνη την εποχή τη ντραμς! «τζαζίστας - ντραμίστας». (Φωτο από το βιβλίο: Τακης Μπινης "μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ" Iωάννας Kλειάσιου Οκτώβρης 2002) |
 |
| Στο πάλκο του Πίγκαλς με το σχήμα θαλάσσιας αχιβάδας!, ο Τακης Μπινης κανει τον «τζαζίστα». |
Απο τις σελίδες του λευκώματος του φωτογράφου Τάκη Πανανίδη (1935-2010). Η πρώτη του δουλειά του ανατέθηκε όταν τον κάλεσαν να φωτογραφίσει το γλέντι που είχε οργανώσει ο Παναθηναϊκός στο κέντρο «Πιγκάλς» για την κατάκτηση του Κυπέλλου του 1955(;) και λέει:
«Ξεκίνησα με την αγωνία του πρωτάρη, την καινούργια μηχανή του Φλώρου, με μισό δωδεκάρι φιλμ μέσα και άλλο ολόκληρο για παν ενδεχόμενο.. » αναφέρει ο ίδιος μέσα από τις σελίδες του λευκώματος. «Αυτούς που δεν γνώριζα και σύντομα θα ανακάλυπτα ήταν οι καλλιτέχνες του κέντρου. Επικεφαλής ήταν ο Μανώλης Χιώτης και τραγουδούσαν ο Τάκης Μπίνης και η Στέλλα Χασκίλ» θα συνεχίσει ο ίδιος, δίχως να μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό που του γεννά το μοναδικό παίξιμο του Χιώτη. Ηταν τόση η λαχτάρα του να φωτογραφίσει τον δεξιοτέχνη επί το έργον, που σχεδόν ξέχασε τον σκοπό για τον οποίο είχε φτάσει εκεί: να τραβήξει την κυπελλούχο ομάδα. Φυσικά, η κατσάδα που τον περίμενε, γυρνώντας πίσω στη δουλειά του, ήταν μεγάλη. Ομως, οι φωτογραφίες άρεσαν στον Μανώλη Χιώτη, ο οποίος τελικά τις αγόρασε «επιβραβεύοντας» τον Πανανίδη. Αυτή ήταν γι' αυτόν η πρώτη επαγγελματική επιτυχία μιας μακράς φωτογραφικής καριέρας...
(Χάρη στο ταλέντο του αλλά και τον αυθορμητισμό του κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του παραγωγού και επιχειρηματία Τάκη Λαμπρόπουλου, που είχε αναλάβει το 1958 τη δισκογραφική Columbia, και να γίνει ο επίσημος φωτογράφος της εταιρίας). πηγή
Τα φανταράκια γεμίζουν το Πίγκαλς!.. και άλλες ιστορίες τις εποχής εκείνης!
*Του μελετητή Σώτου Αλεξίου. Άρθρο: "Το αγαπημένο σας κέντρο Πίγκαλς", περιοδικό ΟΑΣΙΣ, τεύχος 5 (Ιανουάριος 2009)
Πριν από κάμποσα χρόνια συνάντησα τον Γ. Καραφύλλη, τον επονομαζόμενο και «Μακαρόνα» λόγω του ύψος του. Υπηρέτησε τη θητεία του ως τσολιάς στα ανάκτορα. Μπατζανάκης του Χρήστου Τσιτσάνη(!) από την Καλαμπάκα. Μιλήσαμε για το ρεμπέτικο, για τον Τσιτσάνη αλλά και για τα χρόνια της θητείας του στην Αθήνα.
«Υπηρέτησα τη θητεία μου ως τσολιάς στα ανάκτορα. Όταν βγήκε Το φανταράκι (1947) του Μητσάκη έγινε το αγαπημένο τραγούδι όλων των φαντάρων και εμείς από τη μια στιγμή στην άλλη το επίκεντρο των κοριτσιών που δούλευαν στα πλούσια σπίτια της περιοχής του Κολωνακίου. Εγώ με την παρέα μου, άλλα φαντάρια, πατριωτάκια, κάθε φορά που είχαμε έξοδο πηγαίναμε στο Πίγκαλς, σε ένα κέντρο στην οδό Πατησίων, όπου τραγουδούσε ο Μητσάκης. Εμείς βέβαια προτιμούσαμε τον Τσιτσάνη που ήταν και πατριώτης μας και μας κέρναγε και κανένα ποτό, αλλά πηγαίναμε στον Μητσάκη για να ακούσουμε "Το φανταράκι"!!!.
γιατί έχει μέρες να πάει γράμμα / από το κορίτσι του και ανησυχεί"
Το μαγαζί ήταν γεμάτο από λογιών λογιών κόσμο, αλλά τα πίσω τραπέζια ήταν σχεδόν γεμάτα από φαντάρια.
Λίγο καιρό αργότερα, (1949) στο νυχτερινό κέντρο "Pigals" όπου θα εμφανιζόταν, πρωτογνώρισε τον άντρα που θα άλλαζε τη ζωή της. Τον Μανώλη Χιώτη!!.. πηγή
- Μαίρη Λίντα: «Εγώ ήμουν το κοριτσάκι, η ατραξιόν».
*Το 1953 ηχογραφήθηκε η σύνθεση του Κώστα Καπλάνη (στίχοι Κ. Μανεση) με τίτλο "Ήρθε ο χειμώνας" που το ερμηνεύουν η Μαίρη Λίντα, με δεύτερη φωνή τον μπουζουξή Φώτη Δούση. Έτσι, η Μαίρη Λίντα κάνει την πρώτη της ηχογράφηση!.
<-- ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ.. Η ΤΑΙΝΙΑ!!..
«Από αύριον Δευτέρα 1 Μαρτίου 1954» Διαφημιστικό πρόγραμμα του κινηματογράφου "Αλάμπρα" (στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου!) για την ταινία του Γ. Καρύδη "Μητέρα στο βούρκο" (ταινία του 1953 / Μουσ. Γιάννης Βέλλας)
Παίζει το συγκρότημα Μανώλη Χιώτη και ακούγονται τα τραγούδια «Το μονοπάτι πήρες το κακό» και «Δεν μου δίνεις σημασία».
«Εἰς την ταινία αυτήν θ' ακούσετε τα άφθαστα και γνωστά ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ του ΧΙΩΤΗ στα τελευταία τους τραγούδια»
Απ' ότι βλέπουμε και στο διαφημιστικό, φαίνεται να γυρίστηκαν σκηνές της ταινιας στο κέντρο Πίγκαλς (με την αχιβάδα).
*Ελληνικοί ήταν και οι περισσότεροι κινηματογράφοι της Αλεξάνδρειας την εποχή εκείνην..
(Φωτο πάνω) Στις 27 Νοέμβρη 1949 ο Κώστας Κοφινιώτης διοργανώνει μουσικό πρωινό στο "Κεντρικόν", όπου συμμετέχουν 5 μεγάλα λαϊκά μουσικά συγκροτήματα της εποχής! (αναφέρονται και τα μαγαζιά που δούλευαν εκείνο το διάστημα!). Προλογίζει ο "μουσικός κριτικός" Μάνος Χατζιδάκις και παρουσιάζει ο Ίκαρος, ενώ στο τέλος οι θεατές ψηφίζουν τα 2 πρώτα τραγούδια!. (κέρδισε ο Τσιτσάνης με Νίνου).
Λαϊκό μουσικό πρωινό στο θέατρον ''Κεντρικόν'', την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 1949, ''κόσμος και ντουνιάς'' πάει κι έρχεται με ένα στόχο: το λαϊκό τραγούδι και τα όργανα αυτού τού είδους να μπουν στην συνείδηση τού κόσμου, κάτι που τελικά θα γίνει πράξη τα επόμενα χρόνια, μιάς και.. **..ο Μάνος Χατζιδάκις έκανε την διάλεξη, ο Εμμανουήλ Χιώτης με τις πρωτοποριακές ιδέες του και την ενδυματολογική συμπεριφορά του - (μαζί τον Γιώργο Μητσάκη) από το κέντρο «Πίγκαλς», ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Σπύρος Περιστέρης - (με το μουσικό '' έργο '' τους), ο Στέλιος Μακρυδάκης με το μπουζούκι του, ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, η Μπελλου και πολλοί άλλοι..
Την ίδια εποχή, λίγο πιο πέρα, κοντά στο Σινέ Ριβολί, η Μαρίκα Νίνου με τον άνδρα της και τον γιο της κάνανε ένα ακροβατικό νούμερο στο Θέατρο του Στρατιώτη.
Η Μαρίκα έκανε και ένα χορευτικό που της έπαιζε ο άντρας της στο τουμπελέκι. Στην ουσία, τίποτα το σπουδαίο. Ψόφια πράγματα. Μόλις και μετά βίας έβγαινε το μεροκάματο, και από υπόληψη μηδέν.
Έτσι όπως ήταν τα πράγματα, η Μαρίκα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη με τον τρόπο που εξελισσόταν η δουλειά της. Κατάλαβε ότι το ψωμί και η δόξα δεν ήταν στα ακροβατικά αλλά στα μπουζούκια. Προσπαθούσε να βρει τον τρόπο να μπει στα λαϊκά μαγαζιά ως τραγουδίστρια. Παρακάλαγε τον Μητσάκη να την αφήνει να λέει ένα-δυο τραγούδια. Του Χιώτη δεν του άρεσαν τέτοιες παρεμβάσεις στη δουλειά του, την στραβοκοίταζε. Δεν του άρεσε ο τρόπος που κινιότανε όταν τραγουδούσε. Ο Χιώτης είχε μάτια μόνο για τη μικρούλα λουλουδού, που καμμιά φορά της έπαιζε κανένα σόλο οριεντάλ με το μπουζούκι του για να χορεύει.
Το κοριτσάκι αυτό που πάντα το συνόδευε η μητέρα του ήταν η Μαίρη Λίντα, η οποία έγινε αργότερα η μούσα των μεγάλων επιτυχιών, στη δισκογραφία και στα μαγαζιά, και μετά η σύντροφος της ζωής του.
Η Μαρίκα χάθηκε για λίγο από το Πίγκαλς και άρχισε να εμφανίζεται στην κοσμική ταβέρνα Φλώριδα (στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, εκεί που είναι σήμερα το Hotel Park) με τον Στελλάκη, τον Χατζηχρήστο και τον Γενίτσαρη, που στις αρχές του 1949 αποχώρησε από το σχήμα. Στο τέλος αυτού του χρόνου (4 Δεκεμβρίου 1949) η Μαρίκα αντάμωσε με τον Βασίλη Τσιτσάνη και είναι γνωστή η πορεία της και του ξακουστού αυτού ντουέτου. Ίσως για το ντουέτο αυτό και την παράξενη πορεία του να αναφερθούμε κάποια άλλη φορά.
Εν τω μεταξύ, ο Μητσάκης τα βρήκε με την Στέλλα Χασκίλ και στις 30 Σεπτεμβρίου 1950 έφυγε από το Πίγκαλς για να εμφανιστεί στου Τζίμη του Χονδρού.
Ο Χιώτης έμεινε τη χειμερινή σεζόν του 1950 στο Πίγκαλς χωρίς γυναίκα. Όμως, τη χειμερινή σεζόν 1951-1952 η Στέλλα Χασκίλ άφησε τον Μητσάκη για να έρθει κοντά του. Το συγκρότημα αποτελείτο από τους Χιώτη, Βισβάρδη, Γοζαδίνο, Μπίνη, Στρατούλη. Βιολί έπαιζε ο Ξύνδας.
Τον Οκτώβριο του 1952 ο Χιώτης βρίσκεται Στη γωνιά της Αθήνας. Το Πίγκάλς μετά και την αποχώρησή του άρχισε σιγά σιγά να φθίνει ώσπου… χάθηκε.
Μένει σε ’μάς σαν ένα μυθικό όνομα, μια στερητική νοσταλγία, γιατί από εκεί πέρασαν ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιώργος Μητσάκης, η Στέλλα Χασκίλ, ο Τάκης Μπίνης, ο Απόστολος Χατζηχρήστος και άλλοι, και γιατί η νοσταλγία μιας εποχής μέσα στην παρακμή που περνάμε και οι δυσκολίες σκεπάζονται από την αύρα που μας άφησαν αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα γεγονότα. Και είναι, στο τέλος, αυτός ο θαυμασμός μας για το πρω-τότυπο έργο που δημιούργησαν κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες. Όσο για μένα, σφίγγεται η καρδιά μου όταν αναλογίζομαι τα βάσανα που πέρασαν όλοι αυτοί για να έρθει σε ’μάς ένα τέτοιο έργο..»
Η Μαρίκα έκανε και ένα χορευτικό που της έπαιζε ο άντρας της στο τουμπελέκι. Στην ουσία, τίποτα το σπουδαίο. Ψόφια πράγματα. Μόλις και μετά βίας έβγαινε το μεροκάματο, και από υπόληψη μηδέν.
Έτσι όπως ήταν τα πράγματα, η Μαρίκα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη με τον τρόπο που εξελισσόταν η δουλειά της. Κατάλαβε ότι το ψωμί και η δόξα δεν ήταν στα ακροβατικά αλλά στα μπουζούκια. Προσπαθούσε να βρει τον τρόπο να μπει στα λαϊκά μαγαζιά ως τραγουδίστρια. Παρακάλαγε τον Μητσάκη να την αφήνει να λέει ένα-δυο τραγούδια. Του Χιώτη δεν του άρεσαν τέτοιες παρεμβάσεις στη δουλειά του, την στραβοκοίταζε. Δεν του άρεσε ο τρόπος που κινιότανε όταν τραγουδούσε. Ο Χιώτης είχε μάτια μόνο για τη μικρούλα λουλουδού, που καμμιά φορά της έπαιζε κανένα σόλο οριεντάλ με το μπουζούκι του για να χορεύει.
Το κοριτσάκι αυτό που πάντα το συνόδευε η μητέρα του ήταν η Μαίρη Λίντα, η οποία έγινε αργότερα η μούσα των μεγάλων επιτυχιών, στη δισκογραφία και στα μαγαζιά, και μετά η σύντροφος της ζωής του.
Η Μαρίκα χάθηκε για λίγο από το Πίγκαλς και άρχισε να εμφανίζεται στην κοσμική ταβέρνα Φλώριδα (στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, εκεί που είναι σήμερα το Hotel Park) με τον Στελλάκη, τον Χατζηχρήστο και τον Γενίτσαρη, που στις αρχές του 1949 αποχώρησε από το σχήμα. Στο τέλος αυτού του χρόνου (4 Δεκεμβρίου 1949) η Μαρίκα αντάμωσε με τον Βασίλη Τσιτσάνη και είναι γνωστή η πορεία της και του ξακουστού αυτού ντουέτου. Ίσως για το ντουέτο αυτό και την παράξενη πορεία του να αναφερθούμε κάποια άλλη φορά.
Εν τω μεταξύ, ο Μητσάκης τα βρήκε με την Στέλλα Χασκίλ και στις 30 Σεπτεμβρίου 1950 έφυγε από το Πίγκαλς για να εμφανιστεί στου Τζίμη του Χονδρού.
Ο Χιώτης έμεινε τη χειμερινή σεζόν του 1950 στο Πίγκαλς χωρίς γυναίκα. Όμως, τη χειμερινή σεζόν 1951-1952 η Στέλλα Χασκίλ άφησε τον Μητσάκη για να έρθει κοντά του. Το συγκρότημα αποτελείτο από τους Χιώτη, Βισβάρδη, Γοζαδίνο, Μπίνη, Στρατούλη. Βιολί έπαιζε ο Ξύνδας.
Τον Οκτώβριο του 1952 ο Χιώτης βρίσκεται Στη γωνιά της Αθήνας. Το Πίγκάλς μετά και την αποχώρησή του άρχισε σιγά σιγά να φθίνει ώσπου… χάθηκε.
Μένει σε ’μάς σαν ένα μυθικό όνομα, μια στερητική νοσταλγία, γιατί από εκεί πέρασαν ο Μανώλης Χιώτης, ο Γιώργος Μητσάκης, η Στέλλα Χασκίλ, ο Τάκης Μπίνης, ο Απόστολος Χατζηχρήστος και άλλοι, και γιατί η νοσταλγία μιας εποχής μέσα στην παρακμή που περνάμε και οι δυσκολίες σκεπάζονται από την αύρα που μας άφησαν αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα γεγονότα. Και είναι, στο τέλος, αυτός ο θαυμασμός μας για το πρω-τότυπο έργο που δημιούργησαν κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες. Όσο για μένα, σφίγγεται η καρδιά μου όταν αναλογίζομαι τα βάσανα που πέρασαν όλοι αυτοί για να έρθει σε ’μάς ένα τέτοιο έργο..»
 |
| Ένας ναύτης/φαντάρος χορεύει ζεϊμπέκικο στο Πίγκαλς (1950 και μετά..), με την ορχήστρα του Χιώτη, με ηλεκτρικά μπουζούκια!. Ξεχωρίζει ο Μπίνης να το "λέει" με το μικρόφωνο και στην κιθάρα ο βιολιστής Ανδρέας Ξήντας. Στο φόντο διακρίνεται το υπερπολυτελές και φαντασμαγορικό πάλκο-αχιβάδα.(Φωτο από το βιβλίο: Τακης Μπινης "μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ" Iωάννας Kλειάσιου Οκτώβρης 2002) |
 |
| Ποιο να είναι άραγε το κοριτσάκι που μισό ξεχωρίζει στην άκρη του πάλκου;.. Ίσως η Μαιρη Λιντα, που εμφανιζόταν σαν το εξαίρετο ταλέντο "Άστρο της Αιγύπτου", σε μοντέρνα τραγουδάκια (του Χιώτη) και χορούς. |
Η Μαίρη Λίντα σε ηλικία 9-10 ετών έπεισε τους γονείς της να διαγωνιστεί στα ταλέντα του Ορέστη Λάσκου (1907-1992 ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ποιητής και θεατρικός επιχειρηματίας), που γίνονταν κάθε Σάββατο στο Αλκαζάρ. Η μητέρα της την είχε ντύσει με ένα τούλινο κοστούμι μπαλαρίνας που της είχε ράψει μόνη της. Η νεαρή τραγουδίστρια χωρίς ίχνος άγχους, ανέβηκε στη σκηνή έτοιμη να δείξει σε όλους το ταλέντο της.. και ο κόσμος την αποθέωσε.. Από την επόμενη ημέρα έπιασε δουλειά σαν τραγουδίστρια σε θέατρα κερδίζοντας το πρώτο της μεροκάματο.. (παράλληλα σπούδαζε χορό στη σχολή Μοριάνωφ, το σχολείο δεν το τέλειωσε).
 |
| Μαιρη Λιντα |
- Μαίρη Λίντα: «Εγώ ήμουν το κοριτσάκι, η ατραξιόν».
*Το 1953 ηχογραφήθηκε η σύνθεση του Κώστα Καπλάνη (στίχοι Κ. Μανεση) με τίτλο "Ήρθε ο χειμώνας" που το ερμηνεύουν η Μαίρη Λίντα, με δεύτερη φωνή τον μπουζουξή Φώτη Δούση. Έτσι, η Μαίρη Λίντα κάνει την πρώτη της ηχογράφηση!.
 |
| (1949-΄50) Διαφημιστικό του κέντρου "Πίγκαλς" (από εφημερίδα). Λαϊκή Μουσική με το συγκρότημα του Μοντέρνου Λαϊκού Συνθέτη Μανώλη Χιώτη. Παρουσιάζει επίσης σε μοντέρνα τραγουδάκια (του Χιώτη) και χορούς το εξαιρετικό ταλέντο "Άστρο της Αιγύπτου" (Μαίρη Λίντα) και τον γνωστό τραγουδιστή Τώνυ Τέρρυ (♫♪) |
 |
| 1952-'53. Ο Χιώτης, με την Ζωή Νάχη σε μια σκηνή του έργου "Μητέρα στο βούρκο" (προβλήθηκε το 1954). |
<-- ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ.. Η ΤΑΙΝΙΑ!!..
«Από αύριον Δευτέρα 1 Μαρτίου 1954» Διαφημιστικό πρόγραμμα του κινηματογράφου "Αλάμπρα" (στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου!) για την ταινία του Γ. Καρύδη "Μητέρα στο βούρκο" (ταινία του 1953 / Μουσ. Γιάννης Βέλλας)
Παίζει το συγκρότημα Μανώλη Χιώτη και ακούγονται τα τραγούδια «Το μονοπάτι πήρες το κακό» και «Δεν μου δίνεις σημασία».
«Εἰς την ταινία αυτήν θ' ακούσετε τα άφθαστα και γνωστά ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ του ΧΙΩΤΗ στα τελευταία τους τραγούδια»
Απ' ότι βλέπουμε και στο διαφημιστικό, φαίνεται να γυρίστηκαν σκηνές της ταινιας στο κέντρο Πίγκαλς (με την αχιβάδα).
*Ελληνικοί ήταν και οι περισσότεροι κινηματογράφοι της Αλεξάνδρειας την εποχή εκείνην..
 |
| Στο πάλκο του «Pigals», σε σχήμα θαλάσσιας αχιβάδας!. Τάκης Μπίνης, Σπύρος Περιστέρης, Μανώλης Χιώτης και Γιώργος Γοζαδίνος. Βγάζουν τη γλώσσα, κάνουν γκριμάτσες και κοροϊδεύονται στον φωτογραφικό φακό!.. (Φωτο από το βιβλίο: Τακης Μπινης "μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ" Iωάννας Kλειάσιου Οκτώβρης 2002) |
 |
| "Ρεκλάμες" από εφημερίδα της εποχής. Δυο διαφημιστικά (ρεκλάμα, όπως την έλεγαν τότε) του κέντρου "Πίγκαλς". -Αριστερά του 1948 περίπου.. «Θα ακούσετε τους 6 ΑΣΣΟΥΣ του λαϊκού και μοντέρνου τραγουδιού: Χιώτης, Μητσάκης, Γκιζέλης, Σπαγγαδώρος, Κόμης, Γοζαδίνος. Μαζί τους και η Στέλλα Χασκίλ». -Δεξιά ρεκλάμα του 1950 με το συγκρότημα Μανώλη Χιώτη (Μπίνης, Στέλλα Χασκίλ, Γοζαδίνος+) στα νέα μεγάλα σουξέ «Τακα-τακα τα πεταλάκια» και «Ντιντήδες οι μοντέρνοι» (σε στίχους: Νίκος Ρούτσος). Επίσης και ο δημοφιλής Μητσάρας (του θεάτρου, ηθοποιός - σόουμαν) |
 |
| Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 1948 κοσμική ταβέρνα ΠΙΓΚΑΛΣ. Χιώτης, Μητσάκης, Στέλλα Χασκίλ .. |
 |
| 1948 / ΠΙΓΚΑΛ'Σ |
 |
| 27 Νοέμβρη 1949. Οι ρεμπέτες στο θέατρον ''Κεντρικόν" |
(Φωτο πάνω) Στις 27 Νοέμβρη 1949 ο Κώστας Κοφινιώτης διοργανώνει μουσικό πρωινό στο "Κεντρικόν", όπου συμμετέχουν 5 μεγάλα λαϊκά μουσικά συγκροτήματα της εποχής! (αναφέρονται και τα μαγαζιά που δούλευαν εκείνο το διάστημα!). Προλογίζει ο "μουσικός κριτικός" Μάνος Χατζιδάκις και παρουσιάζει ο Ίκαρος, ενώ στο τέλος οι θεατές ψηφίζουν τα 2 πρώτα τραγούδια!. (κέρδισε ο Τσιτσάνης με Νίνου).
Λαϊκό μουσικό πρωινό στο θέατρον ''Κεντρικόν'', την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 1949, ''κόσμος και ντουνιάς'' πάει κι έρχεται με ένα στόχο: το λαϊκό τραγούδι και τα όργανα αυτού τού είδους να μπουν στην συνείδηση τού κόσμου, κάτι που τελικά θα γίνει πράξη τα επόμενα χρόνια, μιάς και.. **..ο Μάνος Χατζιδάκις έκανε την διάλεξη, ο Εμμανουήλ Χιώτης με τις πρωτοποριακές ιδέες του και την ενδυματολογική συμπεριφορά του - (μαζί τον Γιώργο Μητσάκη) από το κέντρο «Πίγκαλς», ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Σπύρος Περιστέρης - (με το μουσικό '' έργο '' τους), ο Στέλιος Μακρυδάκης με το μπουζούκι του, ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, η Μπελλου και πολλοί άλλοι..
 |
| Διαφημιστικό 1950. Κέντρο «Πίγκαλς» με Χιώτη, Μπέμπη, Μπίνη, Γοζαδινο, Χρυσούλης, Μπογδάνος κ.α! |
 |
| Με τους Άσσους των μεγάλων επιτυχιών των δίσκων γραμ/νων. |
 |
| Ο Χιώτης τραγουδάει, ο Μπέμπης τον συνοδεύει στο μπουζούκι, ο Μπίνης μπαγλαμά, Γοζαδινος κιθάρα (μπροστά) κ.α (PIGAL'S) |
 |
| Χιώτης, Μπίνης τραγουδούν ντουέτο. Γοζαδίνος ο κιθαριστας (δίπλα στον Χιώτη), στην αλλη κιθάρα ο βιολιστής Ανδρέας Ξήντας, Νικος Γκιζελης ο πιανίστας(;), Κομης ο ντράμερ, Χρυσούλης στο βιολί(;).. Μπροστά από το πάλκο τα αναλόγια για παρτιτούρες - μιάς και οι προηγούμενοι συνεργάτες διάβαζαν όλοι μουσική - σχηματίζουν τη λέξη "Πίγκαλς". |
 |
| 1950-'51 "PIGAL'S". Ο θρύλος του μπουζουκιού Δημητρης Στεργιου 'η Μπεμπης, μαζί με τον Τακη Μπινη, τον μεγαλο Αποστολο Χατζηχρηστο, ακορντεόν ο νεοεμφανιζόμενος και αργότερα πολυγραφότατος Βασίλης Βασιλειάδης, κιθάρα ο Φώτης Μιχαλόπουλος (αδερφός του Πάνου!). Μόλις είχε φύγει ο Χιωτης από το μαγαζί, όμως 1 χρόνο αργότερα ξαναγυρίζει.. "Δεν μας φόβισε η απουσία του Χιώτη, γιατί ήταν μαζί μας ο καταπληκτικός Μπέμπης" λεει ο Τακης Μπινης στην Iωάννα Kλειάσιου Οκτώβρης 2002. |
 |
| Μπινης, Στέλλα Χασκίλ, Χιώτης. (1950-'53). Πίσω, στην κιθάρα ο βιολιστής Ανδρέας Ξήντας -που ο αδελφός του ήταν το ντουέτο του Γιάννη Γούναρη- και στο πιάνο ο Τάκης Στρατούλης. |
 |
| Μητσάκης, Στέλλα Χασκίλ, Χιώτης (1948-'49) Ντύσιμο..! |
ΤΕΛΟΣ ...
