Στέλιος Καζαντζίδης "Στελαρας"

Υπάρχω και θα υπάρχω...

ΣΤΕΛΑΡΑΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ / Kazantzidis Stelios
(1931 – 2001)
Ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε ένας από τους λίγους τραγουδιστές που κέρδισαν αδιαφιλονίκητα τον τίτλο του λαϊκού ερμηνευτή, αγαπήθηκε φανατικά, μπήκε στις καρδιές και στα σπίτια των ανθρώπων, τραγουδήθηκε όσο λίγοι και χάρισε το αίσθημα της οικειότητας σε όσους ένιωσαν ότι τραγουδά για εκείνους..

Με τη μοναδική υφή της φωνής του κατάφερε να εκφράσει τις αγωνίες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων, για τους οποίους η επιβίωση δεν ήταν και τόσο αυτονόητη. Οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένοι, πρόσφυγες, εργάτες, όλοι αγωνιστές της καθημερινότητας αναζητούσαν στα τραγούδια του παρηγοριά για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν καθημερινά. Και το κοινό του, βέβαια, δεν σταματούσε μόνο σε αυτούς...
Είναι ο τραγουδιστής που έχει τραγουδήσει τον πόνο της ξενιτιάς, του χωρισμού, της αγάπης, αλλά και γενικά τους πόθους και τα παθήματα ενός μέσου ανθρώπου. Ο Στέλιος είναι ο θρύλος του ελληνικού τραγουδιού, από το 1950 και για σαράντα επτά ολόκληρα χρόνια η φωνή του λαού. Μία φωνή καθαρή, δυνατή, που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής. Ως η φωνή της παρηγοριάς και της ελπίδας!

Στελιος Καζαντζιδης & Καίτη Γκρέυ _ Δεκ. '50
('άγνωστος' στο μπουζούκι)

1952 και μετά... Επί μία τριετία γνωρίζει διαρκή επιτυχία σε δίσκους αλλά και σε παράλληλες εμφανίσεις του σε λαϊκά κέντρα. Τότε έρχεται και η γνωριμία, ο αρραβώνας αλλά και η συνεργασία με την Καίτη Γκρέυ ως το καλοκαίρι του 1957. Σουξέ της εποχής "Απόψε φίλα με" του Χιώτη, ένα ντουέτο του Στέλιου Καζαντζίδη με την Καίτη Γκρέυ. Μετά από αυτό χώρισαν..

Πρώτη επαγγελματική εμφάνιση για τον Στέλιο Καζαντζίδη στην Κηφισιά. Στις ταβέρνες του Μπόκαρη, στην Κηφισιά και στο Βουτζά στην Καλογρέζα
Εδω μαζι με: Στέλιος Χρυσίνης στην κιθάρα και ο Θεόδωρος Δερβενιώτης στο μπουζούκι, δεξιά

Παιδί προσφύγων, γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1931 σε μια φτωχογειτονιά της Νέας Ιωνίας..
* Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε την φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς του χάρισε μια κιθάρα.. (Δούλευε ως εργάτης στο εργοστάσιο ΕΣΠΕΡΟΣ στον Περισσό).
* Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, "ο τυφλός συνθέτης"..
* Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του Καζαντζίδη ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του "Οι βαλίτσες" κι αμέσως μετά, το «Χθες αργά το δειλινό» του ίδιου συνθέτη, τραγούδια που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσαν το φαινόμενο Καζαντζίδη οριστικά!!..

Στην Καλαμάτα στο «Πράσινο Αστέρι».
Από αριστερά στη φωτογραφία διακρίνουμε τον Τάσο Αναγνώστου, στο μπουζούκι. Ο Τάσος Αναγνώστου - πατέρας του μπουζουξή Τζίμη Αναγνώστου. Ταλαντούχος οργανοπαίχτης, συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του λαϊκού μας τραγουδιού, έφυγε νωρίς, σε ηλικία 39 ετών..
-Δίπλα του ο Στέλιος Καζαντζίδης με την κιθάρα του, νεαρός, μόλις 21 χρονών. Έχει ήδη μπει επαγγελματικά στο τραγούδι, ενώ ένα χρόνο πριν (Ιούνιος του 1952) φωνογραφεί τον πρώτο του δίσκο. Ήταν η σύνθεση του Απόστολου Καλδάρα «Για μπάνιο πάω και αν θέλεις έλα».
-Δίπλα στο Στέλιο, η Καίτη Γκρέυ, με την οποία είχε αρραβωνιασθεί επίσημα και χώρισε το 1956, μετά τη μεγάλη τους επιτυχία στο δίσκο «Απόψε φίλα με», του Μανωλη Χιώτη. Τέλος δίπλα στην Γκρέυ, ο Χρήστος Δημόπουλος με το μπουζούκι, στενός συνεργάτης του Καζαντζίδη..
-Δεξιά διακρίνουμε ένα χαμογελαστό πιτσιρικά. Δεν είναι άλλος από το μικρότερο αδελφό του Στέλιου, τον Στάθη Καζαντζίδη, σε ηλικία 8 χρονών!!!

Μαρινέλα, Στέλιος Καζαντζίδης, Πόλυ Πάνου, Αντώνης Ρεπάνης στου "Κουλουριώτη".

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών όπως: Άκης Πάνου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κ.α!.. και στιχουργών όπως: Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας κ.α!...

* Στις δεκαετίες '50 - '70 το λαϊκό τραγούδι θα μας δώσει το 90% των διαχρονικών επιτυχιών του!!... Είναι η εποχή της αποθέωσης!!.

Ο Καζαντζίδης στις αρχές του΄50 (με μπουζούκι!), φαντάρος στο πάλκο, στο πλευρό του ο συνθέτης, μαέστρος και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Γεράσιμος Κλουβάτος !!!

ΜΕ ΣΕΒΑΣ ΧΑΝΟΥΜ

Μανώλης Χιώτης & Στέλιος Καζαντζίδης

Ο Χιώτης πρωτοσυναντήθηκε με τον Καζαντζίδη, δισκογραφικά, στα 1954, όταν, δηλαδή, επέστρεψε από την Odeon (του Μάτσα) , στην Columbia (των Λαμπρόπουλων).. Τότε αρχίζει και η ερμηνευτική μετάπλαση του τραγουδιστή (ο οποίος τραγουδούσε αυστηρά στο ύφος του Πρόδρομου Τσαουσάκη, που υπήρξε το νεανικό φωνητικό πρότυπό του). Τότε, δηλαδή, που έρχεται κοντά με τον κορυφαίο δεξιοτέχνη και ανήσυχο δημιουργό..Μανώλη Χιώτη!!!

ΧΙΩΤΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ & ΜΑΡΙΝΕΛΑ Κάνουνε παρέα , ηχογραφούν τραγούδια και ο Χιώτης είναι εκείνος που μεταμορφώνει τον Καζαντζίδη από τον ανατολίτη με το μουστάκι («κόψε ρε Στέλιο αυτή τη βούρτσα» του έλεγε) και το ρεμπέτικο ύφος (πάνω από 100 τραγούδια του στην περίοδο 1952 – 1955 έχουν τα χαρακτηριστικά του πιο ρεμπέτικου ύφους) στον νεανικό ευέλικτο τραγουδιστή που έχει μια μοναδική ευχέρεια να μεταμορφώνεται ερμηνευτικά..!!

* ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΕΤΟ ΠΟΥ ΕΒΑΛΕ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ Ο ΜΑΠΑΡΜΠΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ (ΠΑΠΑΪΩΆΝΝΟΥ) ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΜΑΘΑΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ.. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΧΡΥΣΙΝΗ ΤΟΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΜΑΝΩΛΑΡΑΣ (ΧΙΩΤΗΣ) ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ Κ.Α ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΖΑΤΖΙΔΗ!!. ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΓΓΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ!!!..

Μαρινελα, Στ. Καζαντζιδης και ο πολυµουσικός ∆ηµήτρης (ή Τάκης) Τζάρας
(έπαιζε κλαρίνο, µπαγλαµά, κιθάρα!)

ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ - ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ - ΚΑΖΑΤΖΙΔΗΣ

Καζαντζιδης με Ιορδανης Τσομιδης (τέρμα δεξιά στο μπουζούκι) και Γ.Τσιμπιδης (αριστερα)
και πίσω δεξιά στο ακορντεόν ο Γιώργος Κοινούσης!

"Μαντουμπάλα, αγάπη γλυκιά μου"
Το 1958, το μεγάλο σουξέ του ελληνικού πενταγράμμου, είναι το "Γαρύφαλλο στ’ αυτί", του Μ. Χατζιδάκι. Γνωρίζει απανωτές εκτελέσεις. Πρώτα από τους Μίμη Φωτόπουλο και Βασίλη Αυλωνίτη. Κατόπιν από τον Γρ. Μπιθικώτση και, τέλος, από τον Μαν. Αγγελόπουλο. Την ίδια εποχή, ο Στ. Καζαντζίδης, έχει ήδη εξελληνίσει μια ακόμα μελωδία του Ραβί Σανκάρ. Ωστόσο, ενώ έχει την μελωδία, διαθέτει μόνο μια φράση για τον στίχο: "Μαντουμπάλα, αγάπη γλυκιά μου". Με την προτροπή της μητέρας του, θα απευθυνθεί στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Λίγες μέρες αργότερα, αυτή θα του παραδώσει τους στίχους που γράφει πάνω στην ήδη υπάρχουσα μελωδία. Μαζί με την "Μαντουμπάλα" θα του δώσει κι ένα ακόμα τραγούδι. Δεν ξέρουμε πόσο ακριβώς τα πούλησε.. Ο δίσκος 45 στροφών που περιέχει τα δύο αυτά τραγούδια, φέρει καθ’ ολοκληρίαν την υπογραφή του Καζαντζίδη. Στην Ορχήστρα μπουζούκι έπαιζαν: Ανέστης Αθανασίου, Στέλιος Μακρυδάκης.
Όμως ο ίδιος δεν διστάζει να παραδεχτεί, αβίαστα και με απόλυτη φυσικότητα, τους παραγματικούς δημιουργόυς των τραγουδιών που συντάραξαν τα μουσικά πράγματα της χώρας, την αμέσως επόμενη χρόνια: Στιχουργός είναι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Στη "Μαντουμπάλα" , συνθέτης είναι ο Ραβί Σανκάρ, ενώ για το άλλο επώνυμες μαρτυρίες αναφέρουν ως συνθέτη τον Βασίλη Καραπατάκη , αυτό, που μαζί με την "Μαντουμπάλα" πούλησε η Παπαγιαννοπούλου στον Καζαντζίδη. Είναι το "Δυο πόρτες έχει η ζωή", που γράφτηκε για να θρηνήσει τον αδόκητο χαμό της κόρης της ποιήτριας..
Τα δύο αυτά τραγούδια, θα δημιουργήσουν ρεκόρ πωλήσεων, υπερφαλαγγίζοντας το σουξέ του Χατζιδάκι. σύμφωνα με έρευνες, πουλήθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο δίσκοι, χώρια οι επανακυκλοφορίες σε δίσκους 33 στροφών. Ωστόσο, η οριστική εκκαθάριση των πωλήσεων συνεχίζεται ακόμα...

θερινό κέντρο διασκέδασης «Κουλουριώτη» 1959 - '60..

Αξίζει να αναφέρουμε πως στου «Κουλουριώτη», κάποιο, βράδυ ο Ζαμπέτας, τιμητής ασφαλώς και του ρεμπέτικου, ζήτησε από το Στέλιο να του αφιερώσει το «Βαρέθηκα τον ναργιλέ». Με το γνωστό του ύφος, ο Γιώργος Ζαμπέτας αφηγείται: «Στο «Κάστρο» όταν ήμουνα, μου πέφτει ο Καζαντζίδης. Έρχεται κάποιος και με ειδοποιεί να πάω κάτω στου «Κουλουριώτη» που με θέλει ο Καζαντζίδης για να κλείσουμε δουλειά το καλοκαίρι μαζί. Πάλι ένα βράδυ εκεί που παίζαμε, σκύβει ο Στέλιος και μου λέει, ρε μανίτσα, απόψε γουστάρω να παίξεις ένα ταξιμάκι να ακούσουμε όλοι. Ότι θέλεις Στέλιο μου, αλλά θα παίξω ένα τραγούδι που θέλω να πεις εσύ, ένα παλιό. Ωραία, λέει ο Καζαντζίδης. Εμένα τα αυτιά μου ήτανε πάντα γεμάτα από Στράτο και Μάρκο και όλους τους αρχαίους. Όλων αυτών τα τραγούδια κυκλοφορούσαν μέσα στα αυτιά μου .Θέλω Στέλιο, να πεις το "Βαρέθηκα τον ναργιλέ". Φύγαμε λέει.
Αρχίζω ένα ταξίμι, συνεχίζω, παίζω λίγο, και μπαίνει ο Καζαντζίδης.. Αρχίζει να τραγουδάει ο Στέλιος.. Αφού το θυμάμαι τώρα και ανατριχιάζω. Μιλάμε για μεγάλη μορφή του τραγουδιού, μιλάμε για ...δεν υπάρχουν λέξεις να πουν για τη φωνή του Στέλιου. Μόνο η καρδιά, η ψυχή τις νιώθει, τις καταλαβαίνει, ξέρει λέξεις που μπορούν να περιγράψουν το Στέλιο. Τραγουδάει ο Στέλιος και ποιος είδε το Θεό και δεν φοβήθηκε. Μου έφυγε το μπουζούκι απ' τα χέρια, δεν ήξερα πως να το κρατήσω, έμεινα να κοιτάζω και ν' ακούω. Άκουγα, άκουγα... Ο μπαγάσας, καλή του ώρα εκεί που' ναι. Μεγάλος, πολύ μεγάλος. Μεγάλη σημαία ο Καζαντζίδης. Όταν λέμε Καζαντζίδης, τελειώνουν όλα. Πάρτε το χαμπάρι ρε!.».

" Το χρυσό μικρόφωνο 1962 " -Αντρικές φωνές 1ος ο Στέλιος Καζαντζίδης. 2ος ο Γιάννης Βογιατζής *Υπήρξε ένα από τα αστέρια της δεκαετίας του 1960 στα ελαφρολαϊκά, όπως: "Η πρώτη μας νύχτα", "Σου το `πα μια και δυο και τρεις" κ.α - Από το 1958 έως το 1962 ήταν επίσημος τραγουδιστής των ανακτόρων.

Στο θερινό κέντρο του ''Κουλουριώτη'', στην παράλια Μοσχάτου 1963. Στέλιος Καζαντζίδης Μαρινέλλα, Σοφία Κολλητήρη, Πέτρος Αναγνωστάκης, Γιώργος Ζαμπέτας, Στέλιος Ζαφειρίου, Γιώργος Κόρος.

Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΥΧΤΑ...
Το 1965 ο Στέλιος Καζαντζίδης ενώ ήταν στο απόγειο της καριέρας του και σε πολύ νεαρή ηλικία εγκατέλειψε τα νυχτερινά κέντρα. Ο ίδιος περιγράφει στην εφ. "Ελευθεροτυπία", το 1982, τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την ενέργεια:

"Τραγουδούσαμε σε ένα κέντρο στην Οδό Ηπείρου με τη Μαρινέλλα, οπότε ξαφνικά έρχεται μια αγγλίδα δασκάλα που ερχόταν κάθε βράδυ με τον συνοδό της, έναν ταξιτζή, αρπάζει ένα μπουκάλι και το πετάει στην πίστα. Σκεφτείτε ότι ο πάτος του ξεκόλλησε, πέρασε ξυστά από το πρόσωπο μου και σφηνώθηκε με τέτοια δύναμη στην αχιβάδα και την γύψινη διακόσμηση του τοίχου πίσω μου, ώστε δεν φαινόταν! Κατέβηκα αμέσως από το παλκοσένικο, πήγα στο καμαρίνι κι εκεί έκανα μια συνομιλία με τον εαυτό μου μπροστά στον καθρέφτη. Είπα "απόψε πρέπει να είναι η τελευταία σου βραδιά σε κέντρο, δεν πρέπει να ξαναδουλέψεις, γιατί κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα". Κι έδωσα έναν πολύ σοβαρό όρκο, που όπως ξέρετε τον τήρησα."
"Και με αλυσίδες να με δέσουνε, δεν ξαναπάω σε τέτοιο κέντρο, θα τις σπάσω όσο χοντρές και αν είναι. Δεν μπαίνω ούτε σαν θαμώνας, δεν περνάω ούτε απ΄ έξω. Μια δύο φορές που το επιχείρησα από υποχρέωση έφυγα άρρωστος, σιχάθηκα όσο τίποτε αυτού του είδους τη διασκέδαση, αυτή τη βαρβαρότητα. Αν είχα τη δυνατότητα να διαλέξω τη τιμωρία για το χειρότερο εχθρό μου, θα τον έβαζα να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του σε ένα τέτοιο περιβάλλον."

Από τότε η μόνη επικοινωνία που είχε με το κοινό ήταν με τους δίσκους του. Για κάποιο διάστημα και αυτή η επικοινωνία καταργείται..

Το 1973, δισκογραφεί με τον Άκη Πάνου τον δίσκο "Η ζωή μου όλη". Έχοντας ηχογραφήσει τα μισά από τα τραγούδια του δίσκου, θα διαφωνήσουν, όταν ο συνθέτης θα του ζητήσει να ξαναπεί ένα από αυτά. Ο δίσκος θα συμπληρωθεί τελικά με 6 παλιότερα τραγούδια και θα κυκλοφορήσει. Παρά την διαφωνία εκείνην, οι δυό τους ποτέ δεν έκρυψαν την αλληλοεκτίμηση και την βαθιά τους φιλία. Όταν ο Άκης Πάνου βρέθηκε στη φυλακή, ό Στέλιος ήταν ένας από τους λίγους που του συμπαραστάθηκαν. Μάλιστα, το ομώνυμο τραγούδι εκείνου του δίσκου, ήταν αυτό που αγάπησε περισσότερο από όλα ο Καζαντζίδης. Να τι απαντά ο ίδιος στην δημοσιογράφο Όλγα Μπακομάρου [εφ. "Ελευθεροτυπία", 1982] :

"Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ" του Άκη Πάνου, με εκφράζει όσο κανένα άλλο. Είναι ένα πολύ μεγάλο τραγούδι κι ένα από τα καλύτερα κοστούμια μου".

To 1975, κυκλοφορεί ο δίσκος 33 στροφών "Υπάρχω" , σε στίχους του Πυθαγόρα και μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου, [το "Έφυγες μ' έναν άλλονε" είναι των Γ.Τατασόπουλου - Ν.Ρούτσου] με τον Στέλιο Καζαντζίδη, σε καταπληκτικές ερμηνείες. Ήταν η στιγμή που μετά, τη μοναδική επιτυχία που γνώρισε αυτός ο δίσκος έμπαινε ταυτόχρονα σε καραντίνα εντεκάμισι χρόνων με δικαστικές αποφάσεις, η φωνή του Στελαρα Καζαντζίδη...

Στη δισκογραφία επανήλθε, έπειτα από 12 χρόνια απουσίας, το 1987, συνεργαζόμενος με τους Τάκη Σούκο, Λευτέρη Χαψιάδη, Θανάση Πολυκανδριώτη, Θοδωρή Καμπουρίδη, Μάκη Ερημίτη, Αντώνη Βαρδή, Σώτια Τσώτου και άλλους άξιους δημιουργούς. Το κύκνειο άσμα του ήταν ο δίσκος «Έρχονται χρόνια δύσκολα».
- Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο..Μερικά μεγάλα λογία...

"Ο Καζαντζίδης είναι θεός. Αφού εμένα όταν άρχισα να τραγουδάω καλά, στα κέντρα που δούλευα με λέγανε «Καζαντζίδη» .." - Γρηγόρης Μπιθικώτσης

"Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν ο μεγαλύτερος τραγουδιστής του αιώνα" - Λευτέρης Παπαδόπουλος

'' Σ' ένα καζάνι αν βάλεις όλους τους τραγουδιστές και...τους στύψεις, μισό Καζαντζίδη...δεν θα βγάλουν...'' - Άκης Πάνου

"Φωνές σαν τον Καζαντζίδη, βγαίνουν κάθε διακόσια χρόνια." - Μάνος Χατζιδάκις

"Η τέλεια περιφρόνησή του προς τον πλούτο και την πολυτέλεια έδωσε κουράγιο και αξιοπρέπεια στους Έλληνες να υπομείνουν τη φτώχεια τους" - Δ. Χαριτόπουλος

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ & ΣΤΕΛΑΡΑΣ

ΣΤΕΛΑΡΑΣ, ΜΑΡΙΝΕΛΑ, ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ! ΗΤΑΝΕ ΚΟΥΜΠΑΡΟΙ,!!!!

Μαρινέλα - Στέλιος Καζαντζίδης - 1964

ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΜΠΑΡΟ,!!!!

ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑ'Ι'ΑΦΑΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ στο βαθος ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ στο ΡΙΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ. (Πίσω από τον Γεραμάνη ο Χρυσανθος)

Ο Πάνος Γεραμάνης με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Στα 38 χρόνια φιλίας, ο Πάνος Γεραμάνης πήρε 56 συνεντεύξεις από τον Στέλιο Καζαντζίδη.

ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ...
1959: Η κυρία δήμαρχος
1961: Μάνα μου παραστράτησα
1962: Κλάψε φτωχή μου καρδιά. (Φεύγω με πίκρα στα ξένα)
1965: Η προδομένη
1965: Δεν μπορούν να μας χωρίσουν
1965: Η τιμωρία. (Να φύγω - να φύγω)
1965: Οι καταφρονεμένοι
1965: Αφήστε με να ζήσω
1965: Οι αδίστακτοι. (Ποιος δρόμος)
1966: Η αχάριστη
1967: Η ώρα της δικαιοσύνης
1967: Τα ψίχουλα του κόσμου
1967: Ο γεροντοκόρος
1967: Σαπίλα και αριστοκρατία
1968: Άδικη κατάρα
1968: Ο Γίγας της Κυψέλης
1968: Οι άνδρες δεν λυγίζουν ποτέ
1970: Φουκαράδες και λεφτάδες