 |
| Genitsaris Michalis / Γενίτσαρης Μιχάλης |
Γεννήθηκε 15 Ιουνίου 1917 - Έφυγε 11 Μαΐου 2005
Ανήκει στην κατηγορία των συνθετών που έπαιξαν αποφασιστικό ρολό στην διαμόρφωση του ρεμπέτικου, ο τελευταίος της μεγάλης πειραιώτικης παρέας του ρεμπέτικου ...
 |
| Μιχάλης Γενίτσαρης (1973) |
Ο Μπάτης και ο πιτσιρικάς Γενίτσαρης ...
Απέναντι από το καφενείο του πατέρα του, στην Παλαμηδίου, στην Αγία Σοφία του Πειραιά, ήταν το καφενείο-χοροδιδασκαλείο του γενάρχη του ρεμπέτικου, του Γιώργου Μπάτη «ένας άνθρωπος που έκανε τον κόσμο να γελάει», όπως έλεγε ο Μιχάλης Γενίτσαρης.. Εκεί μέσα ανδρώθηκε και ζυμώθηκε με τους πρώτους γνήσιους ρεμπέτες ο Μιχάλης. Εκεί με το φίλο του Θανάση, το γιο του Μπάτη, ακούγανε μπουζούκι και μπαγλαμά!..
 |
| 1927 O πιτσιρικάς Γενιτσαρης με τραγιάσκα, σε ένα από τα πρώτα καφενεία του Γ. Μπατη. |
* Η ανακάλυψη ενός παλιού μπαγλαμά του πατερά του στην κασέλα του σπιτιού του όταν η μάνα του καθάριζε μια μέρα, τον έφερε ακόμα πιο κοντά στο όργανο που από τότε είχε γίνει το μεράκι του!. Με αυτό το όργανο, μέχρι τα δέκα του χρόνια είχε μάθει την «Ντουντού» και τον «Μεμέτη».
* Ο πρώτος του δάσκαλος στο μπουζούκι ήτανε ο μάστρο-Κώστας ο Καταγάς, το αφεντικό του σε ένα χυτήριο όπου δούλευε. Όσο μεγάλωνε και γινόταν ανεξάρτητος στη σκέψη τόσο το μπουζούκι τον συνέπαιρνε. Σαν έγινε δεκαπέντε χρονών (1932) αγόρασε το πρώτο του όργανο από τον Κυριάκο Λαζαρίδη και από τότε συνεχώς έπαιζε.
«Τα βράδια συναντιόμουνα με τους φίλους μου. Είχαμε γίνει δεκαπεντάρηδες. Παίζαμε στις γειτονιές, εγώ μπουζούκι και ένας φίλος μου, Τάκης Δημητρίου, κιθάρα. Εν τω μεταξύ, μετά γνώρισα και στου Μπάτη το καφενείο το Δελιά, το Μάρκο, που δεν είχανε ακόμα γραμμοφωνήσει, δεν είχανε ακουστεί. Ερχόντουσαν στου Μπάτη. Ο Μάρκος δούλευε τότε στα σφαγεία. Εγώ τότε έπαιζα μπουζούκι καλούτσικο».
 |
| Το 1932 ο Μιχάλης Γενίτσαρης με την παρέα του και το πρώτο του μπουζούκι! (μετά από δυο χρονιά του το σπάει ένας μπάτσος!). Δεξιά με κιθάρα, ίσως ο φίλος του Τάκης Δημητρίου. |
 |
| 1932 Ιδιωτικό ρεμπέτικο γλέντι, κάπου στην ύπαιθρο τις Αθηνάς. Ο Μιχάλης Γενίτσαρης με μπουζούκι. |
Η 1η του γραμμοφωνηση ...
Άρχισε να παίζει επαγγελματικά μπουζούκι και να τραγουδάει το 1935. Εκεί γύρω έγραψε και το πρώτο τραγούδι του, το περίφημο «Εγώ μάγκας φαινόμουνα» (ζεϊμπέκικο) το οποίο γραμμοφώνησε στην «Columbia» το 1937 (Έχει γραφτεί και συνθεθεί το 1935 με '36 και το γραμμοφώνησε το 1937. Ο ίδιος παίζει μπουζούκι και τραγουδάει και κιθάρα παίζει ο Στέλιος Χρυσίνης, που ήταν τυφλός. Μπαγλαμά παίζει ο αδερφός του Παναγιώτης Χρυσίνης, που ήταν και αυτός τυφλός. Από την άλλη πλευρά του δίσκου είναι η «Φαληριώτισσα» του φίλου του του Παπαϊωάννου. Ήταν γραμμοφωνημένη στην Odeon και σε δεκαπέντε μέρες την έβγαλε και η Columbia μαζί με το «Εγώ μάγκας φαινόμουνα»). Σε μια συνέντευξη του λέει ο Γενιτσαρης ότι όταν το άκουσε η μάνα του να παίζει στα γραμμόφωνα κλείστηκε μες στο σπίτι της από ντροπή(!). Tο τραγούδι σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ο δημιουργός του ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στο ρεμπέτικο πάλκο «Δάσους» του A. Bλάχου, στον Bοτανικό(!). Ακολούθησαν συνεργασίες και γνωριμίες με κορυφαία ονόματα του ρεμπέτικου, μεταξύ των οποίων ο μεγάλος δάσκαλος Mάρκος Bαμβακάρης και οι Στράτος Παγιουμτζής, Aνέστος Δειλιάς, K. Kαρίπης, Π. Τούντας, Σ. Kυρομύτης, Στελάκης Περπινιάδης, Α. Χατζηχρήστος, Μπαγιαντέρας, Γ. Παπαϊωάννου κ.ά.
 |
| Φωτο του 1937. Αριστερά ο Μιχάλης Γενιτσαρης, με το φίλο του τον Ζαχαρη, αν δε κάνω λάθος, στο Βόλο που πήγαν και φάγανε τα λεφτά απ τον πρώτο δίσκο του μπάρμπα Μιχάλη! |
 |
| 1937 Μία παρέα γλεντζέδων, στο ουζερί των τότε συνεταίρων Γενίτσαρη και Παπαϊωάννου, στα Καμίνια του Πειραιώς (οδός Χίου). Διακρίνονται: Ο Παπαϊωάννου όρθιος μπροστά απ’ το παράθυρο με το δίσκο στα χέρια και την πετσέτα στον ώμο!! Με Δελια, Χατζηχρηστο, Γενίτσαρη (τέρμα αριστερά), Καρυδάκια κ.α! |
Με τον Παπαϊωάννου έπαιξαν στην Αίγινα και στη συνέχεια άνοιξαν οι δυο τους ένα μαγαζί στην οδό Χίου, στα Καμίνια. Μετά το κλείσιμο του μαγαζιού αυτού χώρισαν οι δρόμοι τους. Ο Γενίτσαρης έπιασε δουλειά στο «Δάσος» του Αντώνη του Βλάχου, μαζί με το Μάρκο, τον Μπάτη, το Χιώτη, το Στράτο κ.ά.
«Εκεί πια έγινα μπουζουξής. Κάθε βράδυ σ' αυτό το κέντρο γινότανε το σώσε μέσα 'κει...» έλεγε ο Γενίτσαρης.
Μιχάλης Γενίτσαρης: Δημόσιος Κίνδυνος.
H αγάπη του, ωστόσο, για το ρεμπέτικο και το μπουζούκι ήταν για την εποχή του «παράνομη», γι' αυτό και διώχθηκε γι' αυτήν..
Στα δεκαεπτά (1935) του ένας αστυφύλακας του σπάει το μπουζούκι και ο Γενίτσαρης του ορμαει και του σκίζει τον χιτώνα. Τον πιάνουνε και τον δικάζουνε να κάνει έξι μήνες στις Φυλακές Αβέρωφ. Αυτή ήταν η πρώτη καταδίκη του, καθώς ακολούθησαν πολλές ακόμα για παρόμοιους λόγους..
Στο μαγαζί του Βλάχου είδαν πάρα πολλά τα μάτια του Γενίτσαρη. Μπλέχτηκε σε δύο σοβαρές ποινικές υποθέσεις εκείνη την περίοδο που η μία του στοίχισε πάλι την εισαγωγή του στη «στενή» για μερικούς μήνες. Βγήκε και συνέχισε την εργασία του στο «Δάσος», ώσπου το μπλέξιμό του σε έναν καυγά με πυροβολισμούς και τραυματισμούς τον οδήγησαν στην εξορία. Το Μεταξικό καθεστώς τον έστειλε στη Νιο ως δημόσιο κίνδυνο διότι, όπως του είπανε, είχε μπλέξει σε πολλές φασαρίες.
«...Τι να κάνω; Ντύθηκα, βγαίνω έξω. Είχανε την κλούβα, με βάζουνε μέσα, και με πάνε στον προϊστάμενό τους, και αυτός μου παρουσιάζει ένα χαρτί να το υπογράψω. Του λέω: Τι είναι αυτό; Και αυτός μου λέει: Αυτό το χαρτί, μια που είναι καλοκαίρι, στο στείλαμε να πας να παραθερίσεις. Σε στέρνουμε ένα χρόνο εξορία για Δημόσιο επικίνδυνο. Του λέω: Πού; Μου λέει: Στη Νιο...».
Η εξορία του Γενίτσαρη κράτησε για ένα χρόνο. Στο νησί συνάντησε τον Ανέστο Δελιά που τον είχαν στείλει και αυτόν εξορία, αλλά για τοξικομανία και όχι για δημόσιο επικίνδυνο, όπως είχαν χαρακτηρίσει το Γενίτσαρη. Οι ιστορίες από κείνη την περίοδο της δύσκολης ζωής του Γενίτσαρη αμέτρητες.
«Μια ημέρα είχε αρπάξει ένανε εξόριστο η χωροφυλακή και τον είχε σπάσει στο ξύλο, γιατί είχε μπει μέσα σ' ένα κοτέτσι να κλέψει αβγά, αλλά αβγά δεν βρήκε και από την πείνα έφαγε τα πουλάκια ωμά ... Εκεί θυμάμαι το νησί, η Νιο ήταν ξερότοπος και αγριάνθρωποι οι κάτοικοι ... Το χωργιό τους είχε τρακόσα σπίτια και 366 εκκλησίες και αμέτρητοι αρεόμυλοι και ψύλλους κοπάδια».
Όταν γύρισε από την εξορία ξανάρχισε να παίζει το μπουζούκι. Η κλάση του για να υπηρετήσει στο στρατό ήταν το 1938. Όμως αυτός δεν είχε πάει και ήτανε από τότε λιποτάκτης. Με τη βοήθεια ενός θείου του συνταγματάρχη πήγε στο στρατό με την κλάση του 1940 χωρίς κυρώσεις, αλλά αμέσως έμπλεξε σε φασαρίες με γυναικοδουλειά που του στοίχισε άλλα δύο χρόνια στη «στενή» και εν καιρώ πολέμου που στο μεταξύ είχε κηρυχτεί.
«Στη φυλακή πέρασα πολλά. Τότε είχε αρχίσει η πείνα. Θυμάμαι, ένας ναύτης ήτανε στη φυλακή για κλοπή και τη νύχτα στο αποχωρητήριο είχε ανάψει φωτιά με ένα ντενεκέ και έβραζε μια γάτα να φάει. Και τον αρπάξανε και τον ρίξανε στο πειθαρχείο...».
* Μόλις βγήκε από τη φυλακή (1942) έπιασε δουλειά στο υπόγειο του "Περοκέ" στο κέντρο «Σεβιλιανα» του Κατελάνου, με το Χιώτη και το Λαύκα και μετά στο κέντρο «Καρέ του ’Ασσου» με τον Καπλάνη και το Χατζηχρήστο, ενώ στη συνέχεια (1944) πήγε στο νέο μαγαζί που είχε ανοίξει ο Αντώνης ο Βλάχος στη γωνία Ζήνωνος και Δεληγιώργη στην Αθήνα, με τον Στράτο και τον (άρρωστο) Ανέστο Δελιά (πέθανε τον Ιούλιο του 1944). Η εμπλοκή του σε μία κομπίνα τον έστειλε στη για άλλους δεκαοκτώ μήνες στη φυλακή. Μετά την έξοδό του από τη φυλακή έπαιξε σε διάφορα μαγαζιά, ώσπου ήρθε η απελευθέρωση.
Την περίοδο της Κατοχής γράφει τραγούδια που στηλιτεύουν τους μαυραγορίτες "Οι μαυραγορίτες" ενώ, παράλληλα, υμνεί τους τολμηρούς σαλταδόρους. «πολέμησα -θυμόταν ο ίδιος- τους Γερμανούς με τους σαλταδόρους». Η εμπειρία του αυτή έγινε τραγούδι και μάλιστα εμβληματικό: είναι ο θρυλικός «Σαλταδόρος»... «Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω».
Από την "αφάνεια" τον ανέσυρε ο Ηλίας Πετρόπουλος, που από το 1971 οργάνωσε στο «Κύτταρο» σειρά εμφανίσεων των βετεράνων του ρεμπέτικου. Τον Στέλιο Κερομύτη, τον Μπαγιαντέρα, το Γιάννη Σταμούλη, το Σκαρπέλη και το Μουφλουζέλη έπαιξαν για αρκετό καιρό στην μπουάτ. Συνέχισε να βρίσκεται στο πάλκο για λίγο καιρό γιατί το ρεμπέτικο είχε έρθει και πάλι στην επιφάνεια και όλοι ζητούσαν να ακούσουν τους παλιούς. Η εκμετάλλευση όμως των αγνών αυτών μουσικών από τα γεράκια της αναβίωσης του ρεμπέτικου έκαναν το Γενίτσαρη να ξανακρεμάσει το μπουζούκι του.. ’Ανοιξε κάβα ποτών στην Αγιά Σοφιά και από κει και πέρα συμμετείχε μόνο σε συναυλίες, ενώ είχε και δισκογραφική παρουσία.
Μέρος αφιερώματος από:
- Αυτοβιογραφία του: Μιχάλης Γενίτσαρης - Μάγκας από μικράκι (Επιμέλεια: Στάθης Gauntlett, Δωδώνη 1992)
- Ο Γενίτσαρης με τον δημοσιογράφο Πάνο Γεραμάνη ΤΑ ΝΕΑ , 30-10-1997
- «Ρεμπέτικη Ανθολογία» του Τάσου Σχορέλη 1977
- Ηλίας Πετρόπουλος «Ρεμπέτικα τραγούδια»
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ +
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
H αγάπη του, ωστόσο, για το ρεμπέτικο και το μπουζούκι ήταν για την εποχή του «παράνομη», γι' αυτό και διώχθηκε γι' αυτήν..
Στα δεκαεπτά (1935) του ένας αστυφύλακας του σπάει το μπουζούκι και ο Γενίτσαρης του ορμαει και του σκίζει τον χιτώνα. Τον πιάνουνε και τον δικάζουνε να κάνει έξι μήνες στις Φυλακές Αβέρωφ. Αυτή ήταν η πρώτη καταδίκη του, καθώς ακολούθησαν πολλές ακόμα για παρόμοιους λόγους..
Στο μαγαζί του Βλάχου είδαν πάρα πολλά τα μάτια του Γενίτσαρη. Μπλέχτηκε σε δύο σοβαρές ποινικές υποθέσεις εκείνη την περίοδο που η μία του στοίχισε πάλι την εισαγωγή του στη «στενή» για μερικούς μήνες. Βγήκε και συνέχισε την εργασία του στο «Δάσος», ώσπου το μπλέξιμό του σε έναν καυγά με πυροβολισμούς και τραυματισμούς τον οδήγησαν στην εξορία. Το Μεταξικό καθεστώς τον έστειλε στη Νιο ως δημόσιο κίνδυνο διότι, όπως του είπανε, είχε μπλέξει σε πολλές φασαρίες.
«...Τι να κάνω; Ντύθηκα, βγαίνω έξω. Είχανε την κλούβα, με βάζουνε μέσα, και με πάνε στον προϊστάμενό τους, και αυτός μου παρουσιάζει ένα χαρτί να το υπογράψω. Του λέω: Τι είναι αυτό; Και αυτός μου λέει: Αυτό το χαρτί, μια που είναι καλοκαίρι, στο στείλαμε να πας να παραθερίσεις. Σε στέρνουμε ένα χρόνο εξορία για Δημόσιο επικίνδυνο. Του λέω: Πού; Μου λέει: Στη Νιο...».
Η εξορία του Γενίτσαρη κράτησε για ένα χρόνο. Στο νησί συνάντησε τον Ανέστο Δελιά που τον είχαν στείλει και αυτόν εξορία, αλλά για τοξικομανία και όχι για δημόσιο επικίνδυνο, όπως είχαν χαρακτηρίσει το Γενίτσαρη. Οι ιστορίες από κείνη την περίοδο της δύσκολης ζωής του Γενίτσαρη αμέτρητες.
«Μια ημέρα είχε αρπάξει ένανε εξόριστο η χωροφυλακή και τον είχε σπάσει στο ξύλο, γιατί είχε μπει μέσα σ' ένα κοτέτσι να κλέψει αβγά, αλλά αβγά δεν βρήκε και από την πείνα έφαγε τα πουλάκια ωμά ... Εκεί θυμάμαι το νησί, η Νιο ήταν ξερότοπος και αγριάνθρωποι οι κάτοικοι ... Το χωργιό τους είχε τρακόσα σπίτια και 366 εκκλησίες και αμέτρητοι αρεόμυλοι και ψύλλους κοπάδια».
Όταν γύρισε από την εξορία ξανάρχισε να παίζει το μπουζούκι. Η κλάση του για να υπηρετήσει στο στρατό ήταν το 1938. Όμως αυτός δεν είχε πάει και ήτανε από τότε λιποτάκτης. Με τη βοήθεια ενός θείου του συνταγματάρχη πήγε στο στρατό με την κλάση του 1940 χωρίς κυρώσεις, αλλά αμέσως έμπλεξε σε φασαρίες με γυναικοδουλειά που του στοίχισε άλλα δύο χρόνια στη «στενή» και εν καιρώ πολέμου που στο μεταξύ είχε κηρυχτεί.
 |
| Εικονική εκτέλεση του Μ. Γενίτσαρη από συναδέλφους του (φίλους), όταν υπηρέτησε για λίγο στον στρατό (1940). |
* Μόλις βγήκε από τη φυλακή (1942) έπιασε δουλειά στο υπόγειο του "Περοκέ" στο κέντρο «Σεβιλιανα» του Κατελάνου, με το Χιώτη και το Λαύκα και μετά στο κέντρο «Καρέ του ’Ασσου» με τον Καπλάνη και το Χατζηχρήστο, ενώ στη συνέχεια (1944) πήγε στο νέο μαγαζί που είχε ανοίξει ο Αντώνης ο Βλάχος στη γωνία Ζήνωνος και Δεληγιώργη στην Αθήνα, με τον Στράτο και τον (άρρωστο) Ανέστο Δελιά (πέθανε τον Ιούλιο του 1944). Η εμπλοκή του σε μία κομπίνα τον έστειλε στη για άλλους δεκαοκτώ μήνες στη φυλακή. Μετά την έξοδό του από τη φυλακή έπαιξε σε διάφορα μαγαζιά, ώσπου ήρθε η απελευθέρωση.
Την περίοδο της Κατοχής γράφει τραγούδια που στηλιτεύουν τους μαυραγορίτες "Οι μαυραγορίτες" ενώ, παράλληλα, υμνεί τους τολμηρούς σαλταδόρους. «πολέμησα -θυμόταν ο ίδιος- τους Γερμανούς με τους σαλταδόρους». Η εμπειρία του αυτή έγινε τραγούδι και μάλιστα εμβληματικό: είναι ο θρυλικός «Σαλταδόρος»... «Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω».
 |
| Ο Γενίτσαρης (μπουζούκι), ο Γιώργος ο κιθαρίστας, και πίσω ο ξακουστός νταής Γιώργος Μασαλάς (πέθανε το 1942), ο Γιώργος Βρετός (τον τουφέκισαν οι γερμανοί) κι ο Τάσος Βλάχος (αδερφός του γνωστού μαγαζάτορα), το 1941 |
 |
| 1946 |
Μετά την απελευθέρωση και τον εμφύλιο ο Γενίτσαρης ανέλαβε ένα μαγαζί στην Τρούμπα. Μαζί του ο Παπαϊωάννου, ο Κερομύτης και ο Νίκος ο Πουνέντης, ώσπου μία φασαρία με έναν Εγγλέζο στάθηκε η αφορμή να του το κλείσει η αστυνομία. Συνέχισε να παίζει μπουζούκι στου Καλαματιανού στις Τζιτζιφιές παρέα με τον Παπαϊωάννου, στου "Βλάχου" (που είχε γίνει το λημέρι του) κ.α. Στην περίοδο αυτή έγραψε αρκετά τραγούδια που τα τραγούδησαν μεγάλοι καλλιτέχνες και πέρασε από πολλά μαγαζιά.
Το 1952 αηδιασμένος από το κυνηγητό που είχε εξαπολυθεί ενάντια στο ρεμπέτικο και άλλα σκηνικά.. σταμάτησε να παίζει στα πάλκα και έγινε χονδρέμπορος φρούτων στη λαχαναγορά του Πειραιά. Αρχίζει όμως να δίνει τραγούδια σε λαϊκούς τραγουδιστές!. Mεταξύ αυτών οι: Στέλιος Kαζαντζίδης, Γρηγόρης Mπιθικώτσης, Μαρίκα Νίνου, Πάνος Γαβαλάς, Kαίτη Γκρέυ, Στελλάκης και Bαγγέλης Περπινιάδης, Στράτος Διονυσίου Βούλα Γκίκα, Χρηστάκης, Ρία Κούρτη, Σπύρος και Ζωή Ζαγοραίου, Α. Ζακυνθηνάκης, Δημ. Ευσταθίου, Α. Νικολαίδης, Λεωνάρδος Μπουρνέλης, Παν. Μιχαλόπουλος και μετα το '80 με Xάρις Aλεξίου, Γιώργος Nταλάρας, Ελένη Γεράνη, Mανώλης Mητσιάς, Γλυκερία, Ρεμπέτικη και Αθηναϊκή Κομπανία κ.ά.)
Από το 1952 έως το 1971 ο Γενίτσαρης, ουσιαστικά, χάθηκε από το πάλκο.. Ένα διάστημα φυλακίσθηκε, μετά άνοιξε ένα μπουζουξίδικο στην Αίγινα αλλά έπεσε έξω οικονομικά και μετά έπιασε δουλειά στη λαχαναγορά.
Το 1952 αηδιασμένος από το κυνηγητό που είχε εξαπολυθεί ενάντια στο ρεμπέτικο και άλλα σκηνικά.. σταμάτησε να παίζει στα πάλκα και έγινε χονδρέμπορος φρούτων στη λαχαναγορά του Πειραιά. Αρχίζει όμως να δίνει τραγούδια σε λαϊκούς τραγουδιστές!. Mεταξύ αυτών οι: Στέλιος Kαζαντζίδης, Γρηγόρης Mπιθικώτσης, Μαρίκα Νίνου, Πάνος Γαβαλάς, Kαίτη Γκρέυ, Στελλάκης και Bαγγέλης Περπινιάδης, Στράτος Διονυσίου Βούλα Γκίκα, Χρηστάκης, Ρία Κούρτη, Σπύρος και Ζωή Ζαγοραίου, Α. Ζακυνθηνάκης, Δημ. Ευσταθίου, Α. Νικολαίδης, Λεωνάρδος Μπουρνέλης, Παν. Μιχαλόπουλος και μετα το '80 με Xάρις Aλεξίου, Γιώργος Nταλάρας, Ελένη Γεράνη, Mανώλης Mητσιάς, Γλυκερία, Ρεμπέτικη και Αθηναϊκή Κομπανία κ.ά.)
Από το 1952 έως το 1971 ο Γενίτσαρης, ουσιαστικά, χάθηκε από το πάλκο.. Ένα διάστημα φυλακίσθηκε, μετά άνοιξε ένα μπουζουξίδικο στην Αίγινα αλλά έπεσε έξω οικονομικά και μετά έπιασε δουλειά στη λαχαναγορά.
 |
| Νυχτερινό μαγαζί «Σεβιλιάνα», το πάλκο του Κατελάνου (πλατείας Μεταξουργείου), στο υπόγειο του "Περοκέ" (1942). Γ. Λαυκας και Μ. Γενίτσαρης μπουζούκια, ο Αντρέας ο καλόκαρδος ακορντεόν, ο Χρήστος Λαβιδας κιθάρα. Όρθιος με κιθάρα ο Μανώλης Χιώτης. * Τα πρώτα της βήματα στο πάλκο η Σωτηρία Μπέλλου τα έκανε σε αυτό το μαγαζί μαζί με τον Μανώλη Χιώτη και το Γενίτσαρη (σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου). |
 |
| Αριστερή φωτο: Ο Γιώργος Βρετός (τον τουφέκισαν οι Γερμανοί) και ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ενώ τρώνε σταφύλια (Πειραιάς, 1941). Δεξια φωτο: Ο Μιχάλης Γενίτσαρης με το μπουλντόγκ του και πίσω ο περίφημος Βασιλόμαγκας (Πειραιάς, 1950) |
 |
| Μιχάλης Γενίτσαρης και ο Στράτος "ο Τεμπέλης", στο "Δάσος" του Βλάχου. Μπουρλιάσκος (πιανο) 1949 - ΄50 |
 |
| Φωτογραφία από τις δευτεριάτικες συναυλίες στο "Κύτταρο". Διακρίνονται η Αλεξάντρα, ο Γενίτσαρης, Σκαρπέλης, ο Μπίρ- Αλάχ (5-10-1972) |
Το 1996 - '97 προς τιμήν του διοργανώθηκε στο θέατρο του Λυκαβηττού μια μεγάλη, πολυσυμμετοχική συναυλία. Τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκε σποραδικά, μέχρι να αποσυρθεί οριστικά το 1999.
Άφησε την τελευταία του πνοή στις 11 Μαΐου 2005, στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, τις τελευταίες ημέρες, με βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού..Μέρος αφιερώματος από:
- Αυτοβιογραφία του: Μιχάλης Γενίτσαρης - Μάγκας από μικράκι (Επιμέλεια: Στάθης Gauntlett, Δωδώνη 1992)
- Ο Γενίτσαρης με τον δημοσιογράφο Πάνο Γεραμάνη ΤΑ ΝΕΑ , 30-10-1997
- «Ρεμπέτικη Ανθολογία» του Τάσου Σχορέλη 1977
- Ηλίας Πετρόπουλος «Ρεμπέτικα τραγούδια»
 |
| Αρίστος Μαραγκός και Μιχάλης Γενίτσαρης |
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ +
 |
| Στυλοβάτης του γνήσιου πειραιώτικου ρεμπέτικου. |
Εγώ μάγκας φαινόμουνα, να γίνω από μικράκι
μ’ αρέσανε τα έξυπνα, κι έμαθα μπουζουκάκι
 |
| Από τις τελευταίες εμφανίσεις του Μιχάλη Γενίτσαρη το 1952 σε κάποιο καλοκαιρινό πάλκο τις εποχής. Αναγνωρίσιμοι είναι: Πίσω από τον Γενίτσαρη, ο Αργυρής Βαμβακάρης (αδελφός του Μάρκου) και με κιθάρα ο Στέλιος Σουγιουλτζής (έφυγε για την Αμερική το 1959 με τον φίλο του "Μπέμπη" Στεργίου!). |
 |
| Ο Μιχάλης Γενίτσαρης, πριν πάει φαντάρος (1938) |
%2B%CF%83%CE%B5%2B%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1%2B%CF%84%CE%BF%CF%85%2B1942%2B(2).jpg) |
| Καθιστοί: ο Γενίτσαρης, ο Μπιρ-Αλάχ, ο Τσαγκάρης. Όρθιοι: ο Κατσουλιέρης, ο Παναγιώτης, ο Διακάτος, ο Κρητικός και ο Νόνης ο ταξιτζής (1942) |
 |
| Γενίτσαρης αριστερά, στην μέση ο Χιωτης με κιθάρα!, δεξιά με την κιθάρα ο Χρήστος Λαβίδας, στο πιάνο ο Αντρέας ο Καλόκαρδος. Στη ΣΕΒΙΛΙΑΝΑ (μετέπειτα ΧΑΒΑΗ) του Κατελάνου, το 1942. |
 |
| από αριστερά: Κώστας Κασιμάτης (δεν φαίνεται καλά), Νίκος Τουρκάκης, Κώστας Καπλάνης, Μιχάλης Γενίτσαρης, Γιάννης ο μποξάς κιθάρα, Γιώργος Ροβερτάκης και Σωτηρία Μπελου κιθάρα (1947). |
 |
| Μιχάλης Γενίτσαρης και Λευτερης Τσαγγάρης με μπουζούκια στο πάλκο. Στην κιθάρα ο Γιάννης Δέδες (;) |
 |
| 1949 στην ταβέρνα Καλαματιανού -απο αριστερά: Ο Αθανάσιος Ευγενικός, ο Μιχάλης Γενίτσαρης μπουζούκι, Ροβερτάκης πιανο, ο Παναγιώτης Σαρίκας μπουζούκι! *Θεμελιωτές του ρεμπέτικου τραγουδιού.. |
 |
| Στου "Καλαματιανού" στις Τζιτζιφιές, 1950 - '51. Πρώτη σειρά: Σ. ΜΠΕΛΛΟΥ , ΜΙΧ. ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ, ΑΝ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, πίσω: Θ. ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ κιθαρα, ΡΟΒΕΡΤΑΚΗΣ πιανο και ο μικρος ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ με μπαγλαμα !!!. |
 |
| Ο Γενίτσαρης και η Μπέλου (1948) |
 |
| Το Παναγιωτάκι (μπουζούκι), ο Γενίτσαρης, η Νίτσα, ο Αργύρης Βαμβακάρης, ο Γιουλάκης (κιθάρα), ακκορντεονίστας είναι ο Γιώργος Κοινούσης! (1950) |
 |
| Ο Μιχάλης Γενίτσαρης με την γυναίκα του Δήμητρα. |
 |
| Ο Γενίτσαρης παίζει μπαγλαμά, για να διασκεδάσει η παρέα του διαβόητου Νίκου Κατελάνου, στο "Δάσος" του Βλάχου (μπροστά από τον Γενίτσαρη) 1948. |
 |
| Ο Γενίτσαρης, ο Ζαμπέτας, ο Νίκος Μπουρλιάσκος (πιανο), ακούνε κάποιον πελάτη που τραγουδάει με μεράκι στο "Δάσος" του Βλάχου 1951 περίπου.. |
 |
| Στο "Δάσος" 1949 - '50. Ο Μιχάλης Γενίτσαρης και Αργύρης Βαμβακάρης με μπουζουκια, ο Στράτος "ο Τεμπέλης" τραγουδά!, ο Γιώργος Παπαδόπουλος στην κιθάρα, ο Θανάσης Μπάτης μπαγλαμα, Πιάνο ο Νίκος Μπουρλιάσκος κ.α |
 |
| Απόκριες, 1951 περίπου, στο οικογενειακό κέντρο του '' Βλάχου ''.. Από δεξιά: ο Βαγγέλης Περπινιάδης (κιθάρα), ο Γιώργος Ζαμπέτας (τρίχορδο), η Βαγγελίτσα, ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Μιχάλης Γενίτσαρης (τζουρά).. Όρθιοι: ο Χρήστος με το ακκορδεόν, (πιάνο ο Νίκος Μπουρλιάσκος) δίπλα του (αριστερά) ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού.. ο Αντώνης Βλάχος, ο οποίος.. κοιτάει τον μπαγλαμά που κρατάει ο φίλος του(;).. |
 |
| Γενίτσαρης, Ανθούλα Αλιφραγκή, Ορφέας, Λάυκας, Μπουρλιάσκος (πιάνο) και Νίκος (ακορντεόν), στου Βλάχου 1949 |
 |
| Ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ο Λάκης ο Φασαρίας και η Χάϊδω, στου Βλάχου (1949) |
 |
| Ο Μιχάλης ο Μυτιληνιός, ο Αργύρης Βαμβακάρης κι ο Μιχάλης Γενίτσαρης (1948) |
 |
| Η γυναίκα του Χρυσίνη, ο Νίκος Βενιέρης, ο Μπάμπης Μπακάλης, ο Χρυσίνης, ο Μιχάλης Γενίτσαρης, δύο άγνωστοι κι ο Ρουμελιώτης, στου Μάριου (ίσως το 1950). |
 | |
 |
| Ο συγγραφέας και ερευνητής Ηλίας Πετρόπουλος (βέλος δεξιά), με την ορχήστρα των παλιών μπουζουξήδων, στο "ΚΥΤΤΑΡΟ", το 1972. Αναγνωρίσιμοι (από εμάς), πάνω ο Στελιος Κερομύτης, Μιχάλης Γενίτσαρης, Κουλης Σκαρπέλης με μπουζούκια, ο "Μπίρ-Αλάχ" Γιάννης Σταμούλης με κιθαρα. Κάτω απο δεξια ο Γιώργος Μουφλουζέλης, ο χοντρο-Νάκος (Κιουπρούλης Στέφανος), το "Σπυράκι" από τη Θεσσαλονίκη με μπαγλαμάδες. Ποια τραγουδιστρια να είναι δίπλα του;.. Με το ντέφι ο λατερνατζής Θόδωρος (Ρίκος) Νεραντζάνης. Μπροστά από τον Πετρόπουλο ο Παύλος Ζέρβας του "ΚΥΤΤΑΡΟ". *Από το βιβλίο "Ρεμπέτικα τραγούδια" Ηλίας Πετρόπουλος. |
 |
| 1976 "Θεμέλιο" στην Πλάκα, Αθήνα. Από αριστερά κάτω: Κηρομύτης, Μπαγιαντερας, Μ. Γενιτσαρης, Σπ. Καλφοπουλος, με την κιθάρα ο Μπάμπης Μαλλίδης!. -πισω όρθιοι απο αριστερά: Οδυσσέας Μοσχονάς, Ι. Γεωργακοπουλου, Στ. Περπινιαδης και μια τραγουδίστρια. |
 |
| Συναυλία στο «Ρουαγιάλ». 25.8.1975 (σε εκδήλωση για την "αναβίωση" του ρεμπέτικου), από τα δεξιά βάθος: Ν. Περγιάλης & Γ.Σαμιώτης (όρθιοι). Μαρινάκης, Ιορδάνης Τσομιδης, Μηχ. Γενίτσαρης, Στελιος Κηρομύτης και ο Σπυρος Καλφόπουλος*, με τα μπουζούκια τους!. (Ένας & ένας!) *Σπύρος Καλφόπουλος: Μικρασιάτης στην καταγωγή, ο πατέρας του ήταν απο την Πόλη και η μητέρα του απο το Αιδίνι, γεννήθηκε στον Πειραιά 27 Ιανουαριου το 1923. Άρχισε να παίζει μπουζούκι και να τραγουδάει στο τέλος του 1939 στη Ν.Ιωνία. Ανήκει στην κατηγορία των «εξευγενισμένων» παλιών μπουζουξήδων και θεωρείται πλέον «κλασσικός». Συγχρόνως είναι και αξιόλογος συνθέτης. Στη διάρκεια της, σχεδόν, σαραντάχρονης καλλιτεχνικής του ζωής στάθηκε πιστός στο γνήσιο λαϊκό μας τραγούδι και ταυτόχρονα τίμιος σ’όλες τις πλευρές της ζωής του!! (απο Παντάκης Γιώργος) |
 |
| Γενίτσαρης, Κηρομύτης, Αννα Χρυσαφη, Κουλης Σκαρπελης, Σπυρος Καλφοπουλος, Παναγιώτης Πετσας. |
 |
| Έτοιμοι για "περιοδεία" 1973 στο λιμανάκι της Ραφήνας. Ο Κούλης Σκαρπέλης με μπαγλαμά, πιο πέρα ο Μιχάλης Γενίτσαρης (διαβάζει εφημερίδα), διπλά του ο Γιάννης Σταμούλης "Μπιρ-αλλάχ", ο Κωστας Λαδοπουλος. *Φωτο/αρχείο του Κωστα Λαδοπουλου και προσθέτει: «..στο λιμανάκι της Ραφήνας. Περιμένοντας το καράβι για τα Στείρα της Εύβοιας όπου πήγαν ανύποπτοι και τους βάλαν να παίξουν απογεματάκι προς βράδυ σε μιά θερινή ψευτοdisco. Παίζαν και μπροστά τους χορεύαν παιδιά με μαγιό.. ». |
 |
| Στείρα Εύβοιας 1973. Κούλης Σκαρπέλης, Μιχάλης Γενίτσαρης, Γιάννης Σταμούλης "Μπιρ-αλλάχ", Κωστας Λαδοπουλος. (Φωτο/αρχείο του Κωστα Λαδοπουλου) |
 |
| ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ, ΕΛΝΤΑ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ |
 |
| Μπάμπης Γκολές, Ιορδάνης Τσομίδης, Μιχάλης Γενίτσαρης, Παναγιώτης Βαρλάς κ.α |
 |
| Ο Μιχάλης Γενίτσαρης το 1984 με τζουρά, στο μαγαζι του Παναγιώτη Βαρλά. |
 |
| Συμμετέχει στην τηλεοπτική σειρά "Το Μινόρε της Αυγής". |
 |
| Ο Γερμανός, με ελληνικές ρίζες, τραγουδοποιός, παραγωγός και dj Shante Σαντέλ (πάνω δεξιά) το 1985, με τον θρύλο του ρεμπέτικου Μιχάλη Γενίτσαρη. |
 |
| Ο Μιχάλης Γενίτσαρης, με τον Θανάση Πολυκανδριώτη: "Μπουζούκια" από δύο διαφορετικές γενιές.... !!! |
 |
| L.P 1984 - "Ρεμπέτικες Ομορφιές" |
 |
| L.P 1976 - "Ένας Ρεμπέτης Τραγουδά" |
 |
| L.P 1975 - "Τα Ρεμπέτικα Του Γενήτσαρη" ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ: ΠΑΝ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΔΗΜ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ - ΛΕΟΝ. ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΧ. ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ |
 |
| ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΙ ΝΤΑΛΓΚΑΔΕΣ (1985) |
 |
| Ο ΕΡΩΣ ΕΧΕΙ ΒΑΣΑΝΑ (1993) Συμμετέχουν η Γλυκερία και ο Μανώλης Μητσιάς |
 |
| L.P Ο ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ ΣΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ (1987) * Στα μπουζουκια Δ. Χιονάς και Χρ. Δημόπουλος. |
 |
| L.P 1982 - Στο μπουζούκι ο "μετρ" Γιάννης Μωραΐτης. |
 |
| - Rembetiko (Deutschland) - |
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
78 στροφές
Εγώ μάγκας φαινόμουνα (Μιχ. Γενίτσαρη) Μιχ. Γενίτσαρης (1937) COLUMBIA DG-6312
Μικρούλα Πειραιώτισσα (Μιχ. Γενίτσαρη - Δ. Σέμση) Στρ. Παγιουμτζής - Στ. Περπινιάδης (1938) HIS MASTERS VOICE AO-2464
Μην με περιμένεις (Μιχ. Γενίτσαρη) Μαρίκα Νίνου (1950) COLUMBIA DG -6859
Η τσίφτισσα (Μιχ. Γενίτσαρη) Μαρ. Νίνου - Αθ. Ευγενικός - Μιχ. Γενίτσαρης (1950) COLUMBIA DG -6859
Γεια σου Πειραιά αθάνατε (Μιχ. Γενίτσαρη) Στ. Καζαντζίδης - Ελένη Κώτσογλου -Αντ. Κλειδωνιάρης (1956) HIS MASTERS VOICE AO -5326
Μάνα δώσ' μου την ευχή σου (Μιχ. Γενίτσαρη) Καίτη Γκρέυ (1957) HIS MASTERS VOICE AO -5407
45 στροφές
Άλλος δεν θα σε πάρει (Μιχ. Γενίτσαρη) Βαγ. Περπινιάδης (1961) ODEON 2771
Η Λενιώ η κουτσομπόλα (Μιχ. Γενίτσαρη) Γρ. Μπιθικώτσης - Βούλα Γκίκα (1962) HIS MASTERS VOICE 3190
Δάσκαλε που δίδασκες (Μιχ. Γενίτσαρη) Γρ. Μπιθικώτσης - Βούλα Γκίκα (1962) HIS MASTERS VOICE 3190
Ο μάγκας (Μιχ. Γενίτσαρη) Απ. Νικολαϊδης (1962) COLUMBIA 3153
Έχω πολύ κουραστεί (Μιχ. Γενίτσαρη) Πάνος Γαβαλάς (1962) HIS MASTERS VOICE 3284
Άσε με αγόρι μου (Μιχ. Γενίτσαρη) ’ννα Κλειδωνιάρη (1962) HIS MASTERS VOICE 3284
Όνειρο ήταν η αγάπη (Μιχ. Γενίτσαρη) Στρ. Διονυσίου (1968) HIS MASTERS VOICE 3763
Εμπήκα μες στο καπηλειό (Μιχ. Γενίτσαρη) Στρ. Διονυσίου (1968) HIS MASTERS VOICE 3763
Λαχαναγορίτες γεια σας (Μιχ. Γενίτσαρη - Χαρ. Βασιλειάδη) Βαγ. Περπινιάδης (1968) PARLOPHONE 3280
Στο κατώφλι το δικό σου (Μιχ. Γενίτσαρη - Χαρ. Βασιλειάδη) Βαγ. Περπινιάδης (1968) PARLOPHONE 3280
Ο Δημητράκης ο ψαράς (Μιχ. Γενίτσαρη) Ανδρ. Ζακυνθινάκης (1968) SONATA 075-Α
Σταμάτησε τη γκρίνια (Μιχ. Γενίτσαρη) Χρηστάκης - Ρία Κούρτη (1968) SONATA 075-Β
Όταν ξεπέσει ο άνθρωπος (Μιχ. Γενίτσαρη) Τάκης Ζαράγκας (1968) SONATA 077-Α
Πόσο πολύ σ' αγαπώ (Μιχ. Γενίτσαρη) Ανδρ. Ζακυνθινάκης (1968) SONATA 077-Β
Δώσ' μου το κλειδί (Μιχ. Γενίτσαρη) Χρηστάκης (1969) SONATA 115-Α
Με ξέχασες και πια δεν μ' αγαπάς (Μιχ. Γενίτσαρη) Χρηστάκης (1969) SONATA 115-Β
Γλυκοχάραξε η μέρα (Μιχ. Γενίτσαρη) Σπ. Ζαγοραίος (1969) SONATA
33 στροφές
ΤΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗ (1975) ΚΥΚΛΑΛΕΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ: ΠΑΝ. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ - ΔΗΜ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ - ΛΕΟΝ. ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΧ. ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
Κέρασε μας βρε Μανώλη - Παν. Μιχαλόπουλος, Γιώτα Σύλβα
Ο Δημητράκης ο ψαράς - Δημ. Ευσταθίου
Εμπατήρησε η μπογιά σου - Λεον. Μπουρνέλης
Δεν είδανε τα μάτια μου - Μιχ. Γενίτσαρης
Ο μάγκας - Λεον. Μπουρνέλης
Άλλος δεν θα σε πάρει - Παν. Μιχαλόπουλος
Θα σαλτάρω - Δημ. Ευσταθίου, Γιώτα Σύλβα
Στο λέω θα σ' αφήσω - Παν. Μιχαλόπουλος
Έκανες τη φιγούρα σου - Μιχ. Γενίτσαρης
Είσαι πολύ στραβόξυλο - Λεον. Μπουρνέλης
Αφού μ' αρέσει το κρασί - Παν. Μιχαλόπουλος, Γιώτα Σύλβα
Ωραία θεσσαλονικιά - Μιχ. Γενίτσαρης
ΕΝΑΣ ΡΕΜΠΕΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ (1976) POLYDOR
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
Καραντουζένι
Ο Μανώλης
Ο μάγκας
Πάλι έμπλεξες με άλλον
Έκανες τη φιγούρα σου
Το μπουζούκι μου θα σπάσω
Θα σαλτάρω
Θά 'ρθω νύχτα
Ο συνάχης (Μ. Βαμβακάρη)
Βάζω υποψηφιότητα (Μ. Βαμβακάρη)
Ωραία θεσσαλονικιά
Έχεις κάτι
ΤΑ ΜΟΡΤΙΚΑ (Μ. ΠΛΕΣΣΑ - Γ. ΚΑΛΑΜΑΡΙΩΤΗ) (1975) POLYDOR
Ο ΜΙΧ. ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΑ:
Και την πατήσαμε
Το βέρτζινο μαγκάκι
ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ (1980) ΜΙΝΟΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ. Περιέχονται τα τραγούδια του Μιχ. Γενίτσαρη:
Σαλταδόρος
Επιδρομή στον Πειραιά
Μαυραγορίτες
Ένας λεβέντης έσβησε (Ν. Μάθεση - Μ. Χιώτη - Μιχ. Γενίτσαρη)
Στέλιος Καρδάρας
Με τη φωνή του Γ. Νταλάρα ηχογραφήθηκαν, ακόμη, σε πρώτη εκτέλεση, τα τραγούδια «Λαδάδες» και «Στη φυλακή θα λειώσω» τα οποία, όμως, έμειναν εκτός του δίσκου.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ - ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΝ1ΤΣΑΡΗΣ (1982) ΜΙΝΟΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΜΙΧ. ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
Κλάψε απόψε μπαγλαμά μου
Στη φυλακή θα λειώσω
Οι λαδάδες
Φυλακή και εξορία
Με μπουζουκομπαγλαμάδες
Ελα βαρκούλα πάρε με
Με πιάσαν επί Μεταξά
Η ζωή έχει φαρμάκια
Όρκο κάνω
Στης Κοκκινιάς τα χαμηλά
Εγώ καλά καθόμουνα
Αντί κεριά λιβάνια
ΡΕΜΠΕΤΙΚΕΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ (1984) ΜΙΝΟΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Ο ΜΙΧ. ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ
Μες στη φυλακή που μπήκα
Αλάνης και μπεκρής
Στάλα-στάλα
Βαρέθηκα τη θάλασσα
Είμαι όλο καψούρα
Έζησα στον υπόκοσμο
Θα σαλτάρω
Γεροντόμαγκας
Τ' αμαρτωλό σου βάδισμα
Φύγε βρε μπαμπέσσα
Έχει κέφια η μικρή μου
Απόψε ο ντερβισόμαγκας
Άλλοι δίσκοι του Μιχάλη Γενίτσαρη
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΙ ΝΤΑΛΓΚΑΔΕΣ (1985) SONORA
Ο ΓΕΝΙΤΣΑΡΗΣ ΣΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ (1987) INTERSOUND
ΞΕΝΥΧΤΙ ΖΑΡΙ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙ (1987) VERGINA
ΕΓΩ ΜΑΓΚΑΣ ΦΑΙΝΟΜΟΥΝΑ (1988) ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ - MOREAS
ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ (1988) MOREAS συμμετέχουν η Μαρία Ναλμπάντη και η κομπανία «Προσεχώς»
SALTADOROS (1991) TRIKONT
Ο ΕΡΩΣ ΕΧΕΙ ΒΑΣΑΝΑ (1993) EROS συμμετέχουν η Γλυκερία και ο Μανώλης Μητσιάς
ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΣΤΑ 9/8 (1993) SONORA
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ (1999) MOREAS
Συμμετοχές
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ (1983) ΜΙΝΟΣ
ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ / 2η ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1984) ΜΙΝΟΣ
ΟΤΑΝ Μ' ΑΚΟΥΣ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΩ (ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΜΠΕΣΗ) (2001) GENERAL
* Η έρευνα και η επιμέλεια της Δισκογραφίας του Μιχάλη Γενίτσαρη έγιναν απ' το Βαγγέλη Αρναουτάκη.
ΜΟΥΣΙΚΗ / ΒΙΝΤΕΟ ..
